Stanisław Barcewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanislaw Barcewicz
Ilustracja
Stanisław Barcewicz (przed 1905)
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1858
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

29 sierpnia lub 1 września 1929
Warszawa

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycystyczna

Zawód

skrzypek, dyrygent, pedagog

Instrument
G.B. Guadagniniego
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Barcewicz (ur. 16 kwietnia 1858 w Warszawie, zm. 29 sierpnia[1] lub 1 września[2][3] 1929 tamże) – polski skrzypek, dyrygent i pedagog. Jeden z najwybitniejszych polskich wirtuozów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Karola, urzędnika poczty i Kassyldy z Szymańskich[4]. Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie, m.in. u Apolinarego Kątskiego. Następnie w Konserwatorium Moskiewskim, które ukończył w roku 1876 ze złotym medalem – skrzypce u Ferdinanda Lauba i Jana Hřímalego oraz kompozycję pod kierunkiem Piotra Czajkowskiego[1][2][3].

Od 1876 występował w kraju, następnie po roku 1878 niemal w całej Europie (m.in. Paryż, Lipsk, Drezno, Hamburg, Berlin, Londyn, Moskwa, Ryga). Porównywany przez współczesnych mu krytyków do Pablo Sarasatego. Grał na skrzypcach G.B. Guadagniniego.

Od 1886 uczył gry na skrzypcach i altówce w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Prowadził również klasę kameralną.

Pierwszy wykonawca dedykowanego mu Koncertu skrzypcowego A-dur op. 8 Mieczysława Karłowicza. Prawykonanie miało miejsce w Berlinie podczas koncertu kompozytorskiego Karłowicza 21 marca 1903, dyrygował sam kompozytor.

  • 1910–1918 był dyrektorem Instytutu Muzycznego w Warszawie
  • 1885 – koncertmistrz Opery Warszawskiej
  • 1886 – dyrygent Opery Warszawskiej

Wykształcił całe pokolenie wybitnych polskich skrzypków, m.in. J. Ozimińskiego, J. Jarzębskiego, M. Karłowicza.

W 1908 lutnik Aleksander Januszek zgłosił na krajową wystawę w Lublinie 10 skrzypiec. Instrumenty te przyniosły ich twórcy złoty medal. Najlepszy instrument podarował Stanisławowi Barcewiczowi. W zamian skrzypek wręczył mu złotą lirę, którą zawsze nosił w klapie.

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Spoczywa na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie, pod murem ul. Tatarskiej (kwatera PPRK-1-147,148)[6].

Grób skrzypka Stanisława Barcewicza na Starych Powązkach w Warszawie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Chodkowski 1995 ↓, s. 78.
  2. a b Dziębowska 1979 ↓.
  3. a b Dziębowska 2004 ↓.
  4. Genealodzy PL Genealogia, akt chrztu: Warszawa parafia Św Krzyża akt 1858/556 w: Metryki - Skanoteka - Baza skanów akt metrykalnych [online], metryki.genealodzy.pl [dostęp 2023-04-28].
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
  6. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW BARCEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-03].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]