French
DeutschStanisław Kamiński (żołnierz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Podczas powstania warszawskiego w 1944 | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 maja 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 maja 1969 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 1 pułk Strzelców Podhalańskich |
| Stanowiska | dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Stanisław Henryk Józef Kamiński[a] ps. „Daniel” (ur. 26 maja 1896 w Starym Sączu, zm. 23 maja 1969[2] w Krakowie) – podpułkownik Armii Krajowej, dowódca pułku „Baszta” w powstaniu warszawskim.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po I wojnie światowej służył w 1 pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Następnie pełnił służbę w 75 pułku piechoty w Chorzowie[3][4][5][6][7][8].
Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][10]. W 1939 pełnił służbę w 64 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisku dowódcy III batalionu[11]. Na czele tego batalionu walczył w kampanii wrześniowej. Ciężko ranny w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej, skąd w październiku uciekł ze szpitala jenieckiego.
Wrócił do Nowego Sącza, gdzie prowadził działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski. Następnie objął w Warszawie dowództwo pułku „Baszta” – pułku dyspozycyjnego Komendy Głównej AK. Był także dowódcą Rejonu 6, Obwodu V Mokotów, okręgu warszawskiego AK. W powstaniu warszawskim na czele pułku „Baszta” walczył na Mokotowie. Od 4 do 18 sierpnia pełnił obowiązki dowódcy Obwodu Mokotów. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej, skąd wrócił do kraju w 1945 roku.
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym w Krakowie (kwatera 8 WOJ-9-4)[12].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 12538 (1944)[13]
- Krzyż Walecznych (1920)[14]
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1934)[15]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
- ↑ Stanisław Kamiński. Powstańcze Biogramy. 1944.pl. [dostęp 2020-08-05]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 425.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 369.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89, 207.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51, 603.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 48.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 47.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 421.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 623.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-11-16].
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 430.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Lesław M. Bartelski, Mokotów 1944, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.