Stanisław Zajkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Zajkowski

Станислав Станиславович Зайковский

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1899 powiat Horoszczany
Data śmierci	1975
Przebieg służby
Lata służby	1918–1946
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Stanisławowicz Zajkowski (ros. Станислав Станиславович Зайковский; ur. 23 lipca^?/4 sierpnia 1899, pow. Horoszczany, zm. w lipcu 1975 w Odessie) – generał major Armii Czerwonej i generał brygady LWP.

Ukończył szkołę podstawową i został murarzem, od 1909 w Moskwie, od 1 lutego 1918 w 4 Moskiewskim Pułku Robotniczym Czerwonej Gwardii, następnie w Armii Czerwonej, 1919 ukończył kursy piechoty w Moskwie, po czym był zastępcą dowódcy, potem dowódcą kompanii strzeleckiej 2 Pułku Białostockiego. Walczył w wojnie domowej przeciw Białym i w wojnie z Polską w 1920. W latach 1921–1923 skończył szkołę wojskową w Kijowie, od 1926 zastępca dowódcy, a od 1929 dowódca batalionu. 1932–1936 w Akademii Wojskowej im. Frunze w Moskwie. W listopadzie 1937 został dowódcą pułku piechoty w 66 Dywizji Piechoty Armii Dalekiego Wschodu, a od 1940 wykładał taktykę na kursach w Sołniecznogorsku p. Moskwą. Od maja 1942 walczył na Froncie Woroneskim (w czerwcu 1942 mianowany pułkownikiem), od 1943 szef sztabu 82 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 3 Frontu Ukraińskiego.

Od 1 marca 1944 w WP, szef sztabu 3 Dywizji Piechoty im. R. Traugutta, a od 26 września 1944 do końca wojny dowódca tej dywizji. 3 maja 1945 mianowany generałem brygady. Za nadużycia i zamieszanie w kradzieże i przemyt został ukarany dyscyplinarnie, a jesienią 1946 zakończył służbę w WP i wrócił do ZSRR.

Mieszkał w Moskwie. Był żonaty z Marią Pietrowną Łajkiną^[1].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1945)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Złoty Krzyż Zasługi (1946)
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1966)
• Order Lenina (ZSRR)
• Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR)
• Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR)
• Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR)
• Order Suworowa II stopnia (ZSRR, 29 maja 1945)
• Medal „Za zdobycie Berlina”^[2]
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”^[2]
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (ZSRR, 1938)^[2]
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” (ZSRR, 1938)^[2]

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. IV: S–Z, Toruń 2010, s. 280–282.