Stare Górki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stare Górki
część Łodzi
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Miasto

Łódź

W granicach Łodzi

13 lutego 1946[1]

SIMC

0958223

Populacja (1921)
• liczba ludności


65

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stare Górki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stare Górki”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stare Górki”
Ziemia51°42′39″N 19°30′49″E/51,710930 19,513523

Stare Górki (dawn. Górki Stare) – dawna podłódzka miejscowość, od 1946 osiedle w zachodniej części Łodzi, w dzielnicy Górna. Administracyjnie wchodzi w skład osiedla Stare Chojny. Rozpościera się w rejonie ulicy Bieszczadzkiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Stare Górki to dawna wieś, od 1867 w gminie Chojny. W okresie międzywojennym należała do powiatu łódzkiego w woj. łódzkim. W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 65[2]. 1 września 1933 weszła w skład nowo utworzonej gromady Górki, składającej się ze wsi Górki Stare i Górki Nowe[3][4].

Podczas II wojny światowej włączone do III Rzeszy. Po wojnie Stare Górki powróciły na krótko do powiatu łódzkiego woj. łódzkim, lecz już 13 lutego 1946 włączono je do Łodzi[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1945 r. o zmianie granic miasta Łodzi (Dz.U. z 1946 r. nr 4, poz. 35).
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej
  3. Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 18, poz. 229.
  4. Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1935, nr 28, poz. 385.
  5. Dz.U. z 1946 r. nr 4, poz. 35