Stefan Wojtas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Wojtas

Data i miejsce urodzenia	5 października 1943 Zakopane
Data i miejsce śmierci	27 maja 2024 Kraków
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, pedagog
Odznaczenia

Stefan Wojtas (ur. 5 października 1943 w Zakopanem, zm. 27 maja 2024 w Krakowie^[1][2]) – polski pianista i pedagog, doktor sztuk muzycznych, profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej w Krakowie, a następnie starszy wykładowca Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie^[3].

Pochodził z Podhala, gdzie się urodził w 1943 w Zakopanem^[4]. W młodości kształcił się w klasie fortepianu, w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie (dawniej Średnia Szkoła Muzyczna), która wówczas mieściła się przy ul. Warszawskiej^[4]. W roku 1958 zamieszkał w domu przy ulicy Garncarskiej 3^[5] u wybitnego pedagoga Ludwika Stefańskiego, męża pianistki Haliny Czerny-Stefańskiej, gdzie do 1968 miał własny pokój z fortepianem i pobierał u niego wielogodzinne lekcje gry na tym instrumencie^[4]. Po ukończeniu średniej szkoły muzycznej rozpoczął studia na Akademii Muzycznej w Krakowie, w klasie prof. Ludwika Stefańskiego, którą ukończył w 1968 z wyróżnieniem^[6]. W czasie studiów w 1966 brał udział w III Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Następnie, w 1969, uczestniczył w III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Leeds, na którym otrzymał nagrodę^[7], a w 1970 w VIII Konkursie Chopinowskim w Warszawie^[4]. Już podczas studiów rozpoczął działalność koncertową^[6]. Występował w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Wielkiej Brytanii czy Związku Radzieckim^[6]. Dwukrotnie został laureatem Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego na stypendium im. Fryderyka Chopina. Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej utworów takich kompozytorów jak: Józef Elsner, Ludwig van Beethoven, Fryderyk Chopin, Franz Liszt, Ignacy Jan Paderewski czy Karol Szymanowski^[6]. Pianista miał spore kłopoty z przezwyciężeniem stresu podczas gry, który był przyczyną problemów nerwicowych^[4].

Równolegle z działalnością koncertową podjął w 1968 działalność pedagogiczną w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, zostając w 1991 jej dyrektorem^[8][6]. W okresie (1983–2014) prowadził również klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Krakowie^[9], zostając profesorem nadzwyczajnym^[3]. Od 2014 prowadził zajęcia na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy^[4].

Wielu jego wychowanków zostało laureatami krajowych i międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in. Piotr Machnik, Piotr Kosiński, Marcin Koziak, Krzysztof Książek, Szymon Nehring, Marek Szlezer, Ireneusz Boczek, Anna Boczar, Aleksandra Łaptaś, Dobrochna Krówka, Joanna Pociej czy Paweł Filek^[8][6]. Jeden z jego wychowanków Marek Szlezer stwierdził m.in.^[4]:

Prowadził lekcje z pianistami na zasadzie spotkań i dyskusji o muzyce^[4]. Swoją rolę w życiu młodego pianisty tak określił^[10]:

Był jurorem wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych. Założył też w 2009 Fundację Pro Musica Bona, która pomaga utalentowanym młodym muzykom z Małopolski^[11][7]. Wraz ze swoją córką, skrzypaczką i pedagogiem Joanną Wojtas^[12] był w radzie fundatorów tej fundacji^[11]. W okresie (2011–2014) był członkiem Rady ds. Szkolnictwa Artystycznego VI kadencji, organu opiniodawczego i wnioskodawczego w sprawach dotyczących kształcenia artystycznego, powołanej przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Bogdana Zdrojewskiego^[13].

Zmarł 27 maja 2024 w Krakowie. Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w Krakowie mszą świętą odprawioną w jego intencji 4 czerwca w bazylice Mariackiej, po czym 5 czerwca został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem przy ul. Nowotarskiej 37^[2].

Dla firmy fonograficznej Dux utrwalił na trzech płytach CD utwory Domenica Scarlattiego, Josepha Haydna, Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna, Aleksandra Skriabina i Isaaca Albéniza^[14].

Albumy
Rok	Tytuł	Wydawca
1999	Piano. Scarlatti, Haydn, Schumann, Skriabin	Dux
2005	Chopin. Sonatas, mazurkas
2009	Izaak Albéniz: Iberia & Navarra

Za swą działalność pedagogiczną i organizacyjną odznaczony został wieloma medalami i nagrodami (m.in. dwukrotnie nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego^[9], Medalem Komisji Edukacji Narodowej^[9], Złotym i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[15] czy Złotym Krzyżem Zasługi^[16])

Odznaczenia
Rok	Odznaczenie / Nagroda
2001	Medal Komisji Edukacji Narodowej[9][7]
2005	Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dziedzinie muzyki[15]
	Złoty Krzyż Zasługi[16]
2006	Nagroda I stopnia Centrum Edukacji Artystycznej[7]
2009	Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego I stopnia[17]
2010	Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dziedzinie szkolnictwa artystycznego[15]
2011	Nagroda EXCELLENCE IN TEACHING[18]
2015	Medal Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie za wychowanie wybitnych pianistów Szymona Nehringa i Krzysztofa Książka[19]
2016	Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie edukacji artystycznej[7]
2018	Nagroda Województwa Małopolskiego Ars Quaerendi w kategorii „mistrz”[7]

• Przew. kwal. I Stefan Wojtas, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-05-19] .
• Stefan Wojtas w bazie AllMusic (ang.)
• Stefan Wojtas w bazie Discogs.com (ang.)
• Stefan Wojtas (ang.) w Musixmatch
• Stefan Wojtas w bazie You Tube
• Stefan Wojtas (ang.) w Apple Music