Remontowa Shipbuilding – Wikipedia, wolna encyklopedia

Remontowa Shipbuilding SA

Typ stoczni	stocznia produkcyjna
Data powstania	czerwiec 1945
Państwo	Polska
Miasto	Gdańsk
Dawne nazwy	Stocznia nr 3, Stocznia Północna
Pochylnie	3, w tym 2 pochylnie boczne
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Zobacz multimedia związane z tematem: Remontowa Shipbuilding

Remontowa Shipbuilding SA, dawniej Stocznia Północna – stocznia w Gdańsku, której podstawą działalności jest budowa małych i średnich statków. Wchodzi w skład grupy kapitałowej o nazwie Grupa Remontowa.

Do 2015 roku stocznia zbudowała około 1028 jednostek pływających^[1].

• Stocznia Północna powstała w czerwcu 1945 jako Stocznia nr 3 na terenach przedwojennej Gdańskiej Fabryki Wagonów DWF Danziger Waggonfabrik, a jej działalność ograniczała się do budowy i naprawy wagonów, tramwajów i małych statków. Po utworzeniu stolarni, stocznia zajęła się produkcją mebli okrętowych, a także na rynek cywilny^[1].
• Zarządzeniem Ministra Żeglugi z 20 lutego 1950 przekształcono Zjednoczone Stocznie Polskie w Centralny Zarząd Przemysłu Okrętowego (CZPO)^[2], a oddziały ZSP – w cztery przedsiębiorstwa państwowe: Stocznia Gdańska^[3], Stocznia Północna^[4], Stocznia Gdyńska^[5] i Stocznia Szczecińska^[6]. Wówczas nadano nazwę Stocznia Północna im. Bohaterów Westerplatte.
• Od 1948 stocznia zaczęła specjalizować się w budowie kutrów rybackich (jako pierwsza seria MIR 20A) i produkcji stolarki okrętowej^[1].
• W 1951 zakończono produkcję wagonów, przekazując oprzyrządowanie do Chorzowa^[1].
• W 1955 rozpoczęła współpracę, trwającą do wczesnych lat 90 XX w., z marynarkami wojennymi Polski, ZSRR, Bułgarii, Jugosławii i NRD. W tym okresie budowano głównie okręty wojenne i jednostki specjalistyczne, przede wszystkim okręty desantowe, jednostki szkolne i kutry torpedowe. Jednocześnie produkowano specjalistyczne statki rybackie.
• Lata 90 XX w. przyniosły radykalną zmianę profilu, polegającą na przestawieniu się na produkcję kontenerowców dla Niemiec i Nigerii. W 1993 przekształcono Stocznię Północną z przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną. W drugiej dekadzie lat 90 XX w. rozszerzono ofertę o budowę niewielkich promów osobowo-samochodowych i holowników.
• W 2003 głównym akcjonariuszem stała się Gdańska Stocznia „Remontowa” (później Remontowa Holding SA), na skutek czego stocznia weszła w skład Grupy Remontowa^[7].
• W 2011 Stocznia Północna SA zmieniła firmę na Remontowa Shipbuilding SA^[8].
• W 2018 stocznia realizowała zamówienia dla Marynarki Wojennej oraz armatorów prywatnych w zakresie budowy specjalistycznych statków górnictwa morskiego i zatrudniała ok. 850 osób^[9].

• Dwie boczne pochylnie zrzutowe:
  • Cp 1A – maks. masa wodowanego statku 1500 t, dł. 88 m, szer. 13,5 m
  • Cp 1B – maks. masa wodowanego statku 3150 t, dł. 125 m, szer. 18,6 m
• Nabrzeże o dł. 400 m z trzema żurawiami (dwoma Stotter & Pitt o udźwigu 26 t/17 m i jednym o udźwigu 25 t)
• Stanowisko do wodowania małych jednostek (do 300 t i dł. 30 m)
• Hale produkcyjne:
  • Hala obróbki wstępnej
  • Hala prefabrykacji sekcji
  • Hala montażu bloków kadłuba
  • Hala prefabrykacji sekcji
• Dwa stanowiska do prac malarskich (dł. 50 m)
• Tor (o dł. 200 m z dwoma dźwigami 80 t/21,5 m) do stykowania bloków kadłubów
• Przesuwnica do transportu bloków (o masie 450 t, dł. 27 m) na stanowisko stykowania

 Z tym tematem związana jest kategoria: Okręty zbudowane w Stoczni Północnej w Gdańsku.

• 91 średnich okrętów desantowych projektów 770, 771, 773 i 776 dla Marynarki Wojennej i na eksport, głównie do ZSRR (typy te oznaczone zostały na Zachodzie – w kodzie NATO od nazwy stoczni jako typ 'Polnocny')
• seria okrętów desantowych projektu 775 dla ZSRR (w kodzie NATO typ 'Ropucha')
• 5 okrętów transportowo-minowych projektu 767 typu Lublin dla MW
• korweta ORP "Kaszub" dla MW
• 9 kutrów torpedowych projektu 664 i 663 o aluminiowej konstrukcji kadłuba
• 201 kutrów trałowych i sanitarnych projektu 361^[10]
• 28 trawlerów przetwórni typu B422 (Zvieroboy) z napędem spalinowo-elektrycznym, 23 z nich przystosowane do polowania na foki
• 10 seinerów typu B406 (Rodina)
• 5 trawlerów 3500 DWT (typ B400)
• 14 jednostek pożarniczych (typ B98)
• Uniwersalny kontenerowiec (typ B184) Europe Feeder – największy zbudowany w stoczni statek, którego zmodyfikowany projekt posłużył jako podstawa do zbudowania jednostek B172 i B184-II
• Promy samochodowo-pasażerskie (typy B590 i B593)
• Holownik B830
• seria pływających stacji demagnetyzacyjnych projektu 130 dla ZSRR
• okręt dowodzenia(inne języki) sił obrony przeciwminowej (pierwotnie okręt logistyczny) ORP "Kontradmirał Xawery Czernicki"^[11]
• 3 okręty szkolne projektu 888 dla MW (OORP "Wodnik", "Gryf") i NRD
• 3 okręty ratownicze proj. 570 (typu Piast) dla MW (OORP "Piast" i "Lech") i NRD ("Otto von Guericke")
• 16 okrętów hydrograficznych proj. 860 (w kodzie NATO 'Samara') dla ZSRR
• 32 okręty hydrograficzne proj. 861 (w kodzie NATO 'Moma') dla ZSRR, Jugosławii, Bułgarii i Marynarki Wojennej (ORP "Kopernik")
• 18 okrętów hydrograficznych proj. 862 (w kodzie NATO 'Yug') dla ZSRR
• 2 okręty rozpoznawcze proj. 863 dla MW (OORP "Hydrograf" i "Nawigator")
• 7 okrętów rozpoznawczych proj. 864 (w kodzie NATO 'Vishnya') dla ZSRR
• 15 okrętów hydrograficznych proj. 870 (w kodzie NATO 'Kamenka') dla ZSRR i NRD
• 18 okrętów hydrograficznych proj. 871 (w kodzie NATO 'Biya') dla ZSRR
• 24 okręty hydrograficzne proj. 872 (w kodzie NATO 'Finik') dla ZSRR i NRD
• 2 okręty hydrograficzne proj. 874 (w kodzie NATO 'Modified Finik') dla Marynarki Wojennej (OORP "Heweliusz" i "Arctowski")
• seria 3 niszczycieli min projektu 258 dla Marynarki Wojennej (OORP "Kormoran" w służbie, "Albatros" w budowie i "Mewa" w budowie)^[12]
• seria 6 holowników projektu B860 dla MW^[13]
• żaglowiec szkolny projektu B103 dla Marynarki Wojennej Algierii^[14]
• 2 statki wielozadaniowe typu B618 dla polskich Urzędów Morskich w Gdyni i Szczecinie (SV „Zodiak” II, SV „Planeta” I)^[15]

• Eksplozja na statku w Stoczni Północnej

• Piotr Janowski. 70 lat Remontowa Shipbuilding. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6/2015. XIX (157), maj-czerwiec 2015. Warszawa: Magnum X.