Fałd głosowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fałd głosowy, potocznie struna głosowa (łac. plica vocalis) – parzysty fałd znajdujący się na bocznych ścianach krtani, położony poniżej fałdu przedsionkowego. Fałdy głosowe składają się z mięśni i więzadeł głosowych, tkanki łącznej, naczyń krwionośnych oraz nerwów^[1]. Fałdy głosowe są pokryte nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, a ich błona śluzowa zawiera gruczoły zwilżające fałdy głosowe.

Szpara głośni, znajdująca się pomiędzy fałdami głosowymi i stanowiąca najwęższą część krtani wraz z fałdami głosowymi tworzy głośnię. Fałdy głosowe posiadają właściwość zbliżania się i oddalania, co powoduje odpowiednio zwieranie i rozwieranie szpary głośni.

• Bogusław Kazimierz Gołąb, Władysław Zygmunt Traczyk, Michał Karasek: Anatomia i fizjologia człowieka: podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1986, s. 196. ISBN 83-200-1075-6.
• Heinz Feneis, Renata Modrewska-Winowska, Jerzy Winowski: Ilustrowany słownik międzynarodowego mianownictwa anatomicznego. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1986, s. 144. ISBN 83-20-00964-2.