Synagoga w Hamburgu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Synagoga w Hamburgu
Synagoge in Hamburg
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Budulec

murowana

Architekt

Johann Hinrich Klees-Wülbern

Data budowy

1842–1844

Data likwidacji

1931

Data zburzenia

1944

Tradycja

reformowana

Obecnie

ruiny ściany wschodniej i zachodniej

Położenie na mapie Hamburga
Mapa konturowa Hamburga, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Hamburgu”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Hamburgu”
Ziemia53°33′15″N 9°58′50″E/53,554167 9,980556

Synagoga w Hamburgu (niem. Israelitischer Tempel Poolstraße) – nieistniejąca synagoga znajdująca się w Hamburgu, w dzielnicy Neustadt, przy Poolstraße 12-13.

W 1817 roku w Hamburgu powstała reformowana gmina żydowska Neue Tempel, która początkowo używała prowizorycznej synagogi przy Steinweg 42. Ta wkrótce okazała się zbyt mała. O budowie nowej myślano już w 1829 roku, ale decyzję o realizacji podjęto dopiero w latach 40. XIX wieku.

Nowa synagoga została wzniesiona w latach 1842–1844 według projektu Johanna Hinricha Klees-Wülberna. Jej uroczyste otwarcie nastąpiło 5 września 1844 roku. Od końca XIX wieku synagoga zaczęła tracić na znaczeniu, ponieważ Żydzi wyprowadzali się z terenu Starego i Nowego Miasta w Hamburgu. Konieczna stała się budowa nowych synagog przy Beneckestraße 2-6 (1895 rok) i Oberstraße 120 (1931 rok).

Po wzniesieniu tej ostatniej obiekt na Poolstraße zamieniono na magazyn. W 1937 roku gmina żydowska sprzedała dawną synagogę. Podczas nocy kryształowej nie została zniszczona. W czasie II wojny światowej zmagazynowano w niej ławki szkolne. W lipcu 1944 roku została zniszczona podczas nalotu.

Po zakończeniu wojny pozostawiono w formie trwałej ruiny zachodnią halę wejściową i wschodnią apsydę.