Szabolcs Esztényi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szabolcs Esztényi

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1939 Budapeszt
Pochodzenie	węgierskie
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 2024 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, improwizator, kompozytor, pedagog
Cytaty w Wikicytatach

Szabolcs Esztényi (ur. 20 grudnia 1939 w Budapeszcie, zm. 29 czerwca 2024 w Warszawie^[1][2][3]) – polski pianista, improwizator, kompozytor i pedagog muzyczny, pochodzenia węgierskiego.

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie grę na fortepianie w klasie Margerity Trombini-Kazuro i kompozycję u Witolda Rudzińskiego, kończąc studia z wyróżnieniem^[2].

Po studiach pozostał na stałe w Polsce. Występował jako pianista i improwizator na wielu estradach koncertowych w kraju i za granicą. Jako kompozytor i wykonawca własnych utworów występował m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna”, „Warszawskich Spotkaniach Muzycznych”, a także za granicą na Budapesti Zenei Hetek, Donaueschinger Musiktage, Festiwalu Pianistycznym w Bergamo-Brescia, Festival d'été de Lanaudière w Quebec, Nordiske Musikdage oraz Rencontres Internationales de Musique Contemporaine de Metz^[2].

Występował z wybitnymi polskimi solistami, m.in. Jerzym Artyszem, Andrzejem Hiolskim, Jadwigą Rappé oraz Kwartetem Wilanowskim. Dokonał wielu prawykonań dzieł polskich kompozytorów^[2].

Od roku 1972 prowadził naukę improwizacji fortepianowej w Akademiach Muzycznych w Warszawie i Łodzi. Od roku 1998 był profesorem sztuk muzycznych^[2]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 40C-2-2)^[4].

• Quartetto per batteria (1968)
• Concerto na taśmę i fortepian (1971)
• Znak jakości: 1, muzyka konceptualna (1972)
• Duo na dwa fortepiany (1972)
• Concertino per due pianoforti (1973)
• Motet na 3 recytatorów polskich (1973-74)
• Sześć etiud na dwa fortepiany (1979)
• Muzyka kreowana nr 1 in memoriam Andrzej Bieżan na fortepian (1987)
• Muzyka kreowana nr 3 in memoriam Tomasz Sikorski na fortepian (1989)
• Muzyka kreowana nr 4 in memoriam 1956 na fortepian i taśmę (1990)
• Muzyka kreowana nr 5 na fortepian (1995)
• Bramy ogrodu na dwa fortepiany (1999)
• Dedykacja na dwa fortepiany (2002)
• Trzy nowe etiudy na dwa fortepiany (2003)
• Muzyka do przedstawienia poetycko-literackiego O ćwierć wyżej na fortepian totalny (2003)
• Bez tytułu na fortepian (2005)
• Toccata na 2 fortepiany (2006)
• Muzyka kreowana pamięci prof. A. Karużasa na fortepian (2007)
• Spojrzenie z oddali na alt i 2 fortepiany (2007)