Szalla – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szalla, Szella (arab. شالة, fr. Chellah) – rozległy kompleks starożytnych i średniowiecznych ruin na przedmieściach Rabatu, na skarpie powyżej doliny rzeki Bu Rakrak, otoczony murami obronnymi.

Pierwszymi osadnikami na tych terenach byli prawdopodobnie Fenicjanie, jednak do naszych czasów zachowały się tylko pozostałości rzymskiego miasta znanego jako Sala Colonia. Miasto to jako jedno z pierwszych uznało władzę arabskiej dynastii Mulaja Idrisa w Maroku. W 1154 roku zostało jednak opuszczone, a jego mieszkańcy przenieśli się na drugą stronę rzeki, nad brzeg morza, który przesunął się od czasów starożytnych o kilka kilometrów na zachód. Powstało w ten sposób istniejące do dziś miasto Sala.

W kolejnych wiekach na miejscu opuszczonej osady istniała królewska nekropola, gdzie chowano władców począwszy od czasów dynastii Almohadów. Najwięcej zabytków pochodzi jednak z czasów sułtana Abu al-Hassana (1331–1351), który wzniósł tu mury i okazałą główną bramę. Na terenie kompleksu dobrze zachowany jest minaret dawnego meczetu, wzniesionego przez kalifa Abu Jusufa na sto lat przed Abu al-Hassanem.

• Maroko, seria: Praktyczny przewodnik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2006, str. 312–313