Sznur służbowy (wojskowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sznur służbowy – używany tylko w trakcie pełnienia służby wartowniczej i reprezentacyjnej na obiektach rządowych, oraz pełnienia służby dyżurnej jednostki, przez żołnierzy służby zasadniczej NJW MSW, oraz przez żołnierzy służby zasadniczej WSW podczas służby patrolowej i czynności służbowych, lub na rozkaz Szefa WSW przy innych okazjach.

Sznur zawieszany był na lewym ramieniu, przypinając jego górną pętelkę do guzika przyszytego w tym celu, pod lewym naramiennikiem, bluzy munduru służbowego, drugi koniec sznura zakończony pętelką dolną, przypinany do drugiego guzika bluzy mundurowej^[1][2].

W 1965 Nadwiślańska Brygada Ochrony Rządu została przemianowana przez Ministra Spraw Wewnętrznych na Nadwiślańską Brygadę MSW im. Czwartaków AL^[3]. W tym czasie dokonano też zmiany umundurowania żołnierzy służby zasadniczej Brygady; wprowadzono; pas główny typu oficerskiego, spodnie bryczesy i długie czarne buty tzw. bukaty oraz dodano sznur służbowy^[2]. Nosili go żołnierze kompanii wartowniczych pełniący służbę wartowniczą na obiektach rządowych – zadania te realizowała jednostka skoszarowana w Warszawie na ul. Podchorążych 38. W latach 1968–1974 była to JW 1914, w 1975 -1989 – Warszawska Jednostka MSW im. Czwartaków AL, od 1990 do 2000 – 1 Warszawska Brygada Zmotoryzowana im. Czwartaków AL.

Żołnierze służby zasadniczej, po utworzeniu Wojskowej Służby Wewnętrznej wojsk lądowych i lotniczych, podczas pełnienia służby patrolowej i działań służbowych, nosili do 1980 sznur służbowy w kolorze matowosrebrnym. Zarządzeniem Nr 13 Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 marca 1980 roku w sprawie nowych wzorów sznurów służbowych WSW; został wprowadzony sznur służbowy dowódcy patrolu WSW w kolorze białym, w miejsce dotychczasowych, noszonych na lewym ramieniu^[4]. Żołnierze WSW Marynarki Wojennej nosili sznury w kolorze czerwonym^[1].