Szuja – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sobór Zmartwychwstania Pańskiego z wolnostojącą dzwonnicą (z lewej). | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Burmistrz | Natalja Korjagina[1] | ||||
Powierzchnia | 33,29 km² | ||||
Wysokość | 100 m n.p.m. | ||||
Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy | +7 49351 | ||||
Kod pocztowy | 185504 | ||||
Tablice rejestracyjne | 37 | ||||
Położenie na mapie obwodu iwanowskiego | |||||
Położenie na mapie Rosji | |||||
56°51′N 41°22′E/56,850000 41,366667 | |||||
Strona internetowa |
Szuja (ros. Шуя) – rosyjskie miasto położone na wschód od Moskwy, w obwodzie iwanowskim.
Od miasta wzięła nazwę krótko panująca w Rosji dynastia Szujskich. W 1539 zagarnięta przez Chanat Kazański; odzyskana w 1566 przez Iwana IV Groźnego jako jego własność w ramach opriczniny. Miasto w 1722 odwiedził Piotr I Wielki, zakładając tam manufakturę tekstyliów. W XIX wieku Szuja stała się ważnym punktem wyrobu tekstyliów z lnu.
15 marca 1922, w czasie przeprowadzania konfiskaty majątku Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przez władze bolszewickie, w mieście miały miejsce zamieszki.
Osobny artykuł:Znani mieszkańscy
[edytuj | edytuj kod]Pochodzą stamtąd Fiodorowa Wasiljewa, rekordzistka w liczbie urodzonych dzieci na świecie, oraz Ludmiła Czernych, astronom.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Глава городского округа Шуя [online], okrugshuya.ru [dostęp 2021-10-10] (ros.).
- ↑ a b Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2020 года [online], rosstat.gov.ru [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-22] (ros.).
- ↑ Численность населения России, федеральных округов, субъектов российской федерации, районов, городских населенных пунктов. [w:] Итоги Всероссийской переписи населения 2010 года [on-line]. 2011. s. 22. [dostęp 2019-11-26]. (ros.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Szuja, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 66 .