Tadeusz Żuliński (lekarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Żuliński

Portret fotograficzny autorstwa Edwarda Trzemeskiego i podpis Tadeusza Żulińskiego, lata 80. XIX wieku
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1839 Kraków
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 1885 Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	lekarz
Narodowość	polska
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Żuliński (ur. 30 listopada 1839 w Krakowie, zm. 18 stycznia 1885 we Lwowie) – lekarz, powstaniec styczniowy, brat Romana, Józefa Anzelma i Kazimierza.

Syn Barbary i Tadeusza, urzędnika królestwa Polskiego pracującego w komorze celnej. Po likwidacji Rzeczypospolitej Krakowskiej w 1846 roku, rodzina przenosi się do Warszawy. Studia w Akademii Medyczno-Chirurgicznej. Wskutek zatargu z rektorem Fiodorem Cycurynem, zmuszony jest przenieść się do Kijowa. Ostatecznie studia kończy na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktoryzuje się i pracuje w katedrze fizjologii jako asystent profesorów: Gustawa Piotrowskiego i Józefa Majera. Podczas pobytu w Pradze publikuje w miejscowej prasie artykuł „Lech Czechowi”, w którym nawołuje do polsko-czeskiego przymierza.

W czasie powstania styczniowego jest sekretarzem Wydziału Rządu Narodowego do spraw zachodniej Galicji. Wraz z Józefem Szujskim i Janem Darosławem Amborskim wydaje podziemne pismo „Wolność”. Dwukrotnie aresztowany, a swoje uwolnienie zawdzięcza interwencji rektora UJ Józefa Dietla.

Pod koniec 1864 roku udaje się na emigrację do Paryża, gdzie zasłynął jako lekarz-filantrop, udzielający bezpłatnych porad medycznych. Podobnie postępował po osiedleniu się we Lwowie w 1871 roku, utrzymując się z posady chemika patologa w miejscowym szpitalu powszechnym. Zostaje też radnym miejskim, działającym w komisji sanitarnej. Z sukcesem dąży do powołania wydziału lekarskiego na miejscowym uniwersytecie, propaguje zasady higieny, również jako odrębnego przedmiotu nauczania, sprzeciwia się usuwaniu ze szpitali nieuleczalnie chorych.

W 1871 roku przeniósł się wraz z matką i bratem Józefem do Lwowa^[1].

Był redaktorem „Przewodnika gimnastycznego” i od 1875 roku wiceprezesem lwowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[2][3][4].

Pochowany dla uczczenia jego pracy na koszt miasta Lwowa na Cmentarzu Łyczakowskim^[5][6][7][8]. Jego imieniem nazwano we Lwowie ulicę Gliniańską, gdzie zamieszkiwał przed śmiercią (obecnie akademika Władimira Fiłatowa). Nad wejściem do kamienicy zachowała się pamiątkowa tablica, osobne epitafium znajduje się w dawnym kościele Dominikanów.

• Piotr Marek Stański, Bracia Żulińscy: Tadeusz i Józef Anzelm, "Semper Fidelis" 3/2002.

• Dzieła Tadeusza Żulińskiego w bibliotece Polona