French
DeutschTadeusz Argasiński – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
 podpułkownik łączności | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 kwietnia 1978 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca grupy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
.jpg){kind=small} | |
| Odznaczenia | |
          | |
Tadeusz Argasiński (ur. 12 czerwca 1892 w Pomorzanach, zm. 2 kwietnia 1978 w Krakowie) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, podsekretarz stanu w Ministerstwie Poczt i Telegrafów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 12 czerwca 1892 w Pomorzanach, w ówczesnym powiecie złoczowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana Pawła (1860–1932) i Marii z Barczyńskich (1868–1945)[1]. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę powszechną[1]. W 1902 razem z rodzicami przeprowadził się do Brzeżan, gdzie rozpoczął naukę w tamtejszym c. k. Gimnazjum[1][2].
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 1 pułku piechoty Legionów i dowódcą oddziału telefonicznego. 1 stycznia 1917 awansował na chorążego[3].
Od 1919 był szefem łączności 1 Dywizji Piechoty Legionów, w kwietniu 1920, czasie „wyprawy kijowskiej” szefem łączności Grupy gen. Śmigłego, następnie w dowództwie Frontu Litewsko-Białoruskiego. 9 września 1920 został zatwierdzony w stopniu kapitana z dniem 1 kwietnia 1920, „w Korpusie Wojsk Łączności, w grupie byłych Legionów Polskich”.
W 1921 pełnił służbę w Departamencie II Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając na ewidencji I baonu zapasowego telegraficznego[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 15. lokatą w korpusie oficerów łączności. W latach 1923–1927 pełnił służbę w Departamencie VI i V Technicznym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku kierownika referatu, pozostając na ewidencji 2 pułku łączności w Jarosławiu[5]. 1 grudnia 1924 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 4. lokatą w korpusie oficerów łączności[6]. W maju 1927 został wyznaczony na stanowisko dowódcy pułku radiotelegraficznego w Warszawie[7][8]. W kwietniu 1929 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 2 Grupy Łączności w Krakowie[9][10]. Od 1 stycznia do 15 kwietnia 1933 był wojskowym kierownikiem III pięciomiesięcznego informacyjnego kursu dla oficerów sztabowych łączności przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów. W czasie trwania kursu został przeniesiony do Warszawy na stanowisko dowódcy 1 Grupy Łączności[11]. Z dniem 1 grudnia 1934 został przeniesiony do Ministerstwa Poczt i Telegrafów na sześciomiesięczną praktykę. Zastąpił na stanowisku wicedyrektora Dyrekcji Okręgowej Poczt i Telegrafów w Warszawie dr. Antoniego Owsionkę, który został szefem Departamentu Poczty MPiT[12]. Z dniem 31 maja 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[13]. Następnie został mianowany dyrektorem Okręgu Poczt i Telegrafów w Warszawie. 11 lutego 1936 Prezydent RP mianował go podsekretarzem stanu w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. Zastąpił na tym stanowisku inż. Franciszka Drzewieckiego, który na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku[14][15]. Na urzędzie wiceministra pozostawał do 30 września 1939.
Przyjaźnił się z Eugeniuszem Kwiatkowskim, wraz z którym był w czasie II wojny światowej internowany w Rumunii. Po powrocie do Polski zamieszkał w Krakowie i objął stanowisko dyrektora Okręgu Poczt i Telegrafów w Krakowie[16].
Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC5-10-11)[17].
Jego siostrzenicą była Maria Michałowska[18].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5914 – 17 maja 1922[19]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1938 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”[20]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie państwowej”[21]
- Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1928 „za zasługi na polu administracji wojska”[23]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”[24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 12 grudnia 1929[25]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Argasiński Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6497 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-06-30].
- ↑ Sprawozdanie 1904 ↓, s. 66, w roku szkolnym 1903/1904 ukończył klasę Ib.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 47.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 359, 541.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 21, 960, 967.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 21, 877, 884.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 5 maja 1927 r., Nr 14, s. 129.
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 615, 620.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 27 kwietnia 1929 r., Nr 9, s. 117.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 267, 503.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 11 kwietnia 1933 r., Nr 5, s. 86.
- ↑ Dziennik Poznański z 2 grudnia 1934 r., nr 277, s. 3.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 4 lipca 1935 r., Nr 10, s. 100.
- ↑ Nowy wiceminister poczt i telegrafów. „Polska Zbrojna”. 41, s. 1, 1936-02-11. Warszawa.
- ↑ Z Ministerstwa Poczt i Telegrafów. „Monitor Polski”. 34, s. 1, 1936-02-11. Warszawa.
- ↑ Elżbieta Kościelak, Maria Michałowska, Wrocław: Galeria Kościelak, 2014, s. 92, 94.
- ↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2020-07-06].
- ↑ Elżbieta Kościelak, Maria Michałowska, Wrocław: Galeria Kościelak, 2014, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 5.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 365.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sprawozdanie Dyrekcyi c. k. Gimnazyum w Brzeżanach za rok szkolny 1904. Brzeżany: Nakładem Funduszu Naukowego, 1904.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tadeusz Argasiński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-26)].