Tadeusz Kondrat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tadeusz Kondrat
Ilustracja
Tadeusz Kondrat (w czerwcu 1935)
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1908
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1994
Skolimów

Lata aktywności

1927–1955

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Tadeusz Kondrat (ur. 8 kwietnia 1908 w Przemyślu, zm. 19 czerwca 1994 w Skolimowie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Michała i Ludwiki z Kaczmarów. Jego brat Józef był także aktorem. Na scenie teatralnej zaczął występować pod koniec lat 20. XX wieku. Od 1950 grał w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. Występował także w kabarecie „Szpak” (1954).

W 1955 za rolę Juliusza w sztuce Leona Kruczkowskiego „Juliusz i Ethel” w Teatrze Kameralnym w Warszawie otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia (zespołową)[1].

W 1955 doznał trwałego urazu w wyniku wypadku samochodowego. Wieczorem, po zakończeniu spektaklu w Teatrze Polskim w Warszawie, jechał do Łodzi samochodem, jako pasażer, na plan filmu Zemsta. Został poproszony, żeby przesiadł się na przedni fotel, obok kierowcy i zapobiegł jego zaśnięciu. Samochód jednak uderzył w nieoświetloną ciężarówkę stojącą na poboczu. Tadeusz Kondrat doznał pęknięcia podstawy czaszki i kilka miesięcy przebywał w szpitalu w Łodzi. Do końca życia miał sparaliżowaną lewą stronę ciała oraz kłopoty z mówieniem. Nigdy nie wrócił w pełni do zawodu[2][3].

Mąż Olgi (1912–1992), ojciec aktora Marka[4].

Grób aktora Tadeusza Kondrata na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (stan na kwiecień 2012)

Zmarł 19 czerwca 1994 roku w Domu Aktora Weterana w Skolimowie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 173-5-24)[5].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]
  • Teatry Wielkopolski 1927–1930
  • Teatr Popularny im. Wojciecha Bogusławskiego Poznań 1930–1931
  • Teatr Nowy im. Heleny Modrzejewskiej Poznań 1931–1932
  • Teatr Miejski im. Juliusza Słowackiego Kraków 1932–1936
  • Teatr Miejski Łódź 1936–1937
  • Teatr Miejski im. Juliusza Słowackiego Kraków 1937–1938
  • Łódzkie Teatry Miejskie 1938–1939
  • Krakowski Teatr Powszechny Kraków 1944–1944
  • Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego Katowice 1945–1947
  • Teatry Dramatyczne Kraków 1947–1951
  • Teatr Polski w Warszawie 1951–1979

Filmografia[4]

[edytuj | edytuj kod]

Teatr TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1957 – Julietta ze snów jako Ojciec Młodość
  • 1957 – Leśniczy w Puszczy Kozienickiej
  • 1957 – Sędziowie jako Jukli
  • 1958 – Nie igra się z miłością jako Oktaw
  • 1958 – Nowy Don Kiszot jako Kmotr
  • 1959 – Księga apokryfów
  • 1959 – Makbet jako Starzec
  • 1959 – Pigmalion jako Doolittle
  • 1959 – Płomienie
  • 1959 – Sąd Ostateczny
  • 1959 – Zawisza Czarny jako Trynitarz
  • 1960 – Fantazjo jako Król
  • 1960 – Godzina dwunasta
  • 1960 – Troja, miasto otwarte
  • 1960 – Zemsta jako Dyndalski
  • 1961 – Lata nauki Wilhelma Meistra jako Sufler
  • 1961 – Pastwisko na Derborence
  • 1961 – Piosenki Berangera
  • 1962 – Człowiek, który zaślubił niemowlę jako Ślepiec
  • 1966 – Miarka za miarkę
  • 1968 – Niespodziewany gość
  • 1969 – Oddaj buty
  • 1972 – Wiśniowy sad jako Firs
  • 1974 – Trzy siostry jako Fierapont
  • 1975 – Zawodowy gość jako Dziadek
  • 1976 – Próba generalna jako George
  • 1979 – Igraszki z diabłem jako Belzebub

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-05-31]. 
  2. Marek Kondrat ''Łapię łączność z gruntem'' (wywiad) [online], niniwa22.cba.pl [dostęp 2017-11-27].
  3. Błażej Torański: Bez słynnej sceny z listem. Rzeczpospolita. [dostęp 2010-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-10-27)].
  4. a b c d Tadeusz Kondrat w bazie filmpolski.pl
  5. Cmentarz Stare Powązki: OLGA KONDRATOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-30].
  6. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  7. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  8. Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, Warszawa 1984, s. 418.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]