Psychokineza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować:

od 2021-07 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
od 2021-07 → usunąć nieencyklopedyczne treści,
od 2021-07 → usunąć zwodnicze wyrażenia,
od 2021-04 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Anomalna perturbacja (ang. anomalous perturbation) (psychokineza, PK (od ang. psychokinesis), AP (od ang. anomalus perturbation), TK (od ang. telekinesis), BMI (od niem. Bewustsein-Materie-Interaktion – „interakcja świadomości i materii”), dawniej: telekineza, ale wśród pojęć parapsychologicznych jest już archaizmem^{[potrzebny przypis]}) – określenie używane w parapsychologii do opisu rzekomego wpływu na fizyczne otoczenie z odległości wywołanego za pomocą mocy psychicznych, bez fizycznej ingerencji. W szerszym znaczeniu oznacza właściwość psioniki, która rzekomo pozwala wpływać na zachowanie materii. Od roku 2004 ezoterycy określają tym terminem różne typy anomalnej perturbacji, także i poruszanie ciałem stałym, płynnym lub gazowym na odległość za pomocą myśli i koncentracji, za pomocą kontaktu wzrokowego bezpośrednio z przedmiotem. Jest to tzw. myślenie astralne, czyli wyobrażanie sobie czegoś co za pośrednictwem „czynnika PSI” ma wykonać tę czynność w czasie rzeczywistym.

Nazwa dotyczy zarówno zdolności ludzi do wykonywania anomalnej perturbacji, jak też poruszania się przedmiotów w czasie zjawisk spirytystycznych, na przykład typu poltergeist. Anomalna perturbacja pojawia się w twórczości science-fiction.

Początkowo nazwą tej zdolności było słowo „telekineza”. W miarę rozwoju parapsychologii określenie to zostało wyparte przez wyraz „psychokineza” i stało się archaizmem. Najnowsza literatura przedmiotu wskazuje na wyraźny trend spychania słowa „psychokineza” na dalszy tor i promowanie nowszego sformułowania: „anomalna perturbacja”. Współczesna parapsychologia dąży do ograniczenia dotychczasowego szczegółowego podziału zjawisk parapsychicznych i zawężenia do anomalnej kognicji (obejmującej zjawiska jasnowidzenia, telepatii i prekognicji) (w literaturze anglojęzycznej wypierane przez Remote Viewing) oraz anomalnej perturbacji (do niedawna nazywanej psychokinezą).

W parapsychologii rozróżnia się:

• Makro-PK (macroscopic PK) – (efekty o ogromnej potencji, dające się zauważyć gołym okiem),
• Mikro-PK (microscopic PK) – (efekty na małą skalę dostrzegalne jedynie przy pomocy specjalnych pomiarów i ścisłej analizy statystyk).

Przeprowadza się eksperymenty i badania obu przypadków PK, ze szczególnym uwzględnieniem i zainteresowaniem fenomenami mikroskopijnymi. Jednymi z najbardziej znanych badań doświadczalnych tego typu są prace z Generatorami Zdarzeń Losowych (REG) w laboratorium Princeton Engineering Anomalies Research, czy doświadczenia związane z techniką Qigong w Laboratorium Bioemisji w Chiba.

Podobnie jak inne zjawiska parapsychologiczne, anomalna perturbacja oraz badania i eksperymenty psychokinetyczne nie są uznawane przez naukę. Nie istnieje ani jeden rzetelny dowód na ich istnienie, oprócz zeznań przypadkowych świadków.

Według różnych źródeł naukowych i pozanaukowych ^[jakich?] eksperymenty nad zjawiskami psychokinetycznymi były szeroko zakrojone w ZSRR (szczególnie w okresie zimnej wojny), w ramach badań o charakterze cywilnym i wojskowym. Istnieją również spekulacje wokół kwestii wykonywania badań naukowych nad anomalną perturbacją i stosowaniem ich wyników przez instytucje i organizacje w Stanach Zjednoczonych, rzekomo do celów wywiadowczych i wojskowych^{[potrzebny przypis]}.

Parapsycholodzy wyróżniają następujące typy psychokinezy:

• telekineza – zdolność przesuwania przedmiotów siłą umysłu;
• teleportacja – przenoszenie przedmiotów, ściąganie przedmiotów i to nawet z bardzo odległych miejsc bez strat czasowych;
• bilokacja – zdolność bycia widzialnym w dwóch miejscach;
• pirokineza – psychokinetyczne działanie mikro polegające na zwiększaniu temperatury obiektu, prowadzącego do jego zapalenia (samozapłonu). Poprzez zwiększenie częstotliwości drgań cząsteczek zwiększa się temperatura obiektu;
• kriokineza – psychokinetyczne działanie mikro polegające na zmniejszeniu temperatury obiektu. Poprzez zmniejszenie częstotliwości drgań cząsteczek, zmniejsza się temperatura obiektu;
• hydrokineza – określenie oznaczające umiejętność tworzenia lub zwiększania ilości wody w stanie ciekłym używając psychokinezy do powielenia cząsteczek w niej zawartych. Polega także na umiejętności manipulacji wodą;
• biokineza – modyfikowanie kodu DNA za pomocą psychokinezy;
• aerokineza – nazwa określająca psychokinetyczną kontrolę nad powietrzem na poziomie cząsteczkowym za pomocą manipulacji energią;
• geokineza – kontrola nad ziemią, przewidywanie i powodowanie trzęsień ziemi;
• magnetokineza – umiejętność kontroli nad siłami magnetyzmu i metalami;
• atmokineza – umiejętność kontroli pogody;
• gyrokineza – umiejętność kontroli grawitacji na danym obszarze;
• witakineza – jest to umiejętność samoleczenia i sterowania własnym zdrowiem oraz szybkością starzenia się;
• chronokineza – kontrola nad przepływem czasu, zatrzymywanie go;
• audiokineza – umiejętność manipulowania falami dźwięku;
• inokineza – umiejętność kontrolowania przestrzeni, zakrzywiania jej i tworzenia obiektów.

• Elmar R. Gruber: Tajny świat parapsychologii, wyd. AMBER, 238 stron, ISBN 83-7245-271-7
• IngoI. Swann IngoI., Penetracja, AgnieszkaA. Szolc, Bydgoszcz: Limbus, 2001, ISBN 83-7191-061-4, OCLC 749142677 . Brak numerów stron w książce
• Serena Roney-Dougal: Tam gdzie nauka spotyka się z magią'