Telesfor Poźniak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Telesfor Poźniak

Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1932 Trepałowo
Data śmierci	3 kwietnia 2019
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatur wschodniosłowiańskich
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1962
Habilitacja	1969
Profesura	1983
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
Odznaczenia

Telesfor Poźniak (ur. 28 listopada 1932 w Trepałowie na Wileńszczyźnie, obecnie rejon wilejski na Białorusi, zm. 3 kwietnia 2019^[1]) – polski slawista, historyk i badacz literatur wschodnio- i południowosłowiańskich, profesor nauk humanistycznych^[2].

Był profesorem Instytutu Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Ukończył studia na UWr w 1955 r^[2]. W latach 1978–1981 piastował funkcję Dyrektora IFS UWr. Stopień naukowy doktora zdobył w 1962 na podstawie rozprawy Dramat rosyjski na scenach polskich na ptrzełomie wieku XIX i XX wieku, w 1969 został doktorem habilitowanym na podstawie rozprawy Dostojewski w kręgu symbolistów rosyjskich. Profesorem nadzwyczajnym został w 1983 roku, a zwyczajnym w roku 1991^[2]. Był członkiem Wydziału I Nauk Filologicznych Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej^[3].

W jego dorobku znajdują się prace z zakresu twórczości Fiodora Dostojewskiego oraz traktujące o literaturze białoruskiej i bułgarskiej. Dziedzinami szczególnego zainteresowani były komparatystyka, powiązania wewnątrzliterackie i aksjologia kultury.

Pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu^[1].

• Dostojewski w kręgu symbolistów rosyjskich (1969)
• Antologia poezji białoruskiej XX wieku (1997)
• Rola kultury polskiej w odrodzeniu literackim Białorusi na przełomie XIX i XX wieku (1992)
• Bałkan niewzruszony. Obrazy przyrody u Iwana Wazowa
• Dostojewski i Wschód (1992)