French
DeutschTeodor Zaczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 20 kwietnia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 kwietnia 1990 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 168 cm |
| Odznaczenia | |
 | |
Teodor Zaczyk (ur. 20 kwietnia 1900 w Kobyli, zm. 23 kwietnia 1990 w Sosnowcu) – starszy przodownik Policji Województwa Śląskiego[1], szermierz, olimpijczyk z Berlina 1936 i Londynu 1948.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Członek POW Górnego Śląska w latach 1919–1921. Uczestnik akcji plebiscytowej (1920) i III powstania śląskiego. Był dowódcą plutonu w 5 kompanii 4 Raciborskiego Pułku Piechoty[2]. Od 1924 do wybuchu II wojny światowej funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego. Służył w Komendzie Miejskiej w Królewskiej Hucie, a następnie w Komendzie Rezerwy Policji Województwa Śląskiego w Katowicach[3]. Uczestniczył w zajmowaniu Zaolzia. Pluton pod jego dowództwem wszedł do Cieszyna Zachodniego dzień przed zajęciem go przed wojsko[4]. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w składzie żandarmerii polowej. Internowany na Węgrzech, wrócił do Polski (1940) i został żołnierzem Armii Krajowej. W 1943 został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec[5]. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Górny Śląsk.
Reprezentował Pogoń, Policyjny Klub Sportowy Katowice. Sukcesy odnosił zarówno w szpadzie, jak i szabli. Pierwsze treningi rozpoczął w wieku ponad 30 lat, ale okazał się uczniem pojętnym, ambitnym i pracowitym[6]. Był indywidualnym mistrzem Polski w szpadzie (1936) i szabli (1946) oraz drużynowym w szabli (1948-1950). Był wicemistrzem Polski w szpadzie (1934, 1946) oraz w szabli (1937). Zdobył również dwa brązowe medale w 1937 roku w szpadzie, a w 1938 roku w szabli. Uczestniczył w szermierczych mistrzostwach Europy roku 1934, które odbywały się w Warszawie.
Na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku startował w turnieju drużynowym szpadzistów zajmując miejsca 5-8 oraz w turnieju drużynowym szablistów zajmując 4. miejsce. Na igrzyskach w Londynie w 1948 r. wystartował w indywidualnym turnieju szablowym odpadając z niego w eliminacjach, a w turnieju drużynowym zajął miejsca 5-8. Wystartował również w turnieju drużynowym szpadzistów w którym Polska drużyna odpadła w eliminacjach.
Po zakończeniu kariery zawodniczej (1952) poświęcił się pracy szkoleniowej w śląskich klubach. Był działaczem Polskiego Związku Szermierki oraz Związku Weteranów Powstań Śląskich.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Został pochowany na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kalendarzyk 1937 ↓, s. 249.
- ↑ Sportowcy ↓, s. 72–73.
- ↑ Sportowcy ↓, s. 74.
- ↑ Sportowcy ↓, s. 83.
- ↑ Sportowcy ↓, s. 84.
- ↑ Sportowcy ↓, s. 76.
- ↑ Leksykon ludzi katowickiej kultury fizycznej i turystyki. Muzeum Historii Katowic. [dostęp 2023-01-31].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jakub Hostyński: Szermierze śląscy na olimpiadzie w Berlinie. W: Kalendarzyk Policji województwa śląskiego 1937. Józef Jeziorski (red.). Katowice: Nakładem „Samopomocy” Policji Województwa Śląskiego, 1937.
- Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021. ISBN 978-83-962258-2-5.
- Polski Komitet Olimpijski: Teodor Zaczyk – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
- Teodor Zaczyk biographical information. olympedia.org. [dostęp 2020-08-03]. (ang.).
- Szermierka Medaliści mistrzostw Polski [online], mat-fencing.com [dostęp 2011-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-31] (pol.).