The Beatles (album) – Wikipedia, wolna encyklopedia

The Beatles

Wykonawca albumu studyjnego
The Beatles
Wydany	22 listopada 1968
Nagrywany	30 maja 1968 – 30 października 1968
Gatunek	rock
Długość	93:43
Wydawnictwo	Apple[1]
Producent	George Martin[1]
Oceny
Album of the Year 97/100[2] AllMusic [3] The A.V. Club A+[4] Blender [5] Consequence of Sound A+[6] Paste 100/100[7] Pitchfork 10/10[8] The New Rolling Stone Record Guide [9] The Rolling Stone Album Guide [10] The New Rolling Stone Album Guide [a][11] Slant Magazine [12] Sputnikmusic 4.5/5[13] The Telegraph [14]
Album po albumie
Magical Mystery Tour (1967) The Beatles (1968) Yellow Submarine (1969)

The Beatles (popularnie: The White Album) – album brytyjskiego zespołu rockowego The Beatles, będący dziewiątym w ich dyskografii. Wydany został w 1968 roku jako podwójny album, którego producentem był George Martin.

Okładka zaprojektowana została przez artystę pop-art Richarda Hamiltona^[15], we współpracy z Paulem McCartneyem^[16]. Nieznacznie poniżej środka prawej strony albumu została wytłoczona nazwa zespołu^[17]. Na okładce znalazł się także niepowtarzalny numer seryjny, co miało spowodować, według Hamiltona, „ironiczną sytuację ponumerowanego wydania czegoś w liczbie pięciu milionów kopii”^[18]. W 2008 roku na eBayu sprzedano oryginalne wydanie albumu z numerem 0000005 za kwotę 19 201 GBP^[19]. W 2015 roku egzemplarz The Beatles należący do Ringo Starra, o numerze 0000001, został sprzedany na aukcji za sumę 790 000 USD^[20].

• W 1997 roku album The Beatles został uznany za dziesiątą najlepszą płytę w dziejach muzyki w konkursie „Music of Millennium”
• W 1998 roku „Q” umieścił go na 17 miejscu, a TV Network w 2003 umieściła go na 11 miejscu w analogicznych konkursach do poprzedniego.
• W 2003 został sklasyfikowany jako 10 z 500 najlepszych albumów muzycznych w konkursie organizowanym przez amerykańskie czasopismo „Rolling Stone”^[21].
• Album zdobył 19 platynowych płyt w USA.

Jeśli nie opisano inaczej, wszystkie utwory autorstwa spółki Lennon/McCartney

• John Lennon – śpiew, gitara prowadząca i rytmiczna, gitara basowa cztero- i sześciostrunowa, fortepian, fortepian elektryczny, organy Hammonda, fisharmonia, melotron, instrumenty perkusyjne (bębenek baskijski, marakasy, uderzanie w tylną ściankę gitary akustycznej, klaskanie, perkusja wokalna), harmonijka ustna, saksofon, gwizdanie, sample, efekty dźwiękowe
• Paul McCartney – śpiew, gitara prowadząca i rytmiczna, gitara basowa cztero- i sześciostrunowa, fortepian, fortepian elektryczny, organy Hammonda, perkusja w „Back in the U.S.S.R.” i „Dear Prudence”, kotły i inne instrumenty perkusyjne (bębenek baskijski, klaskanie, perkusja wokalna), flet prosty, skrzydłówka, efekty dźwiękowe
• George Harrison – śpiew, gitara prowadząca i rytmiczna, gitara basowa cztero- i sześciostrunowa, organy Hammonda, różne instrumenty perkusyjne (bębenek baskijski, dzwonek, klaskanie, perkusja wokalna), efekty dźwiękowe
• Ringo Starr – perkusja i inne instrumenty perkusyjne (tamburyn, bongosy, talerze, marakasy, perkusja wokalna), śpiew w „Don't Pass Me By”, fortepian elektryczny w „Don't Pass Me By”, dzwonek w „Don't Pass Me By”, podkład wokalny w „The Continuing Story of Bungalow Bill”

• George Martin – produkcja, miksowanie; aranże na instrumenty smyczkowe, dęte blaszane, klarnet oraz orkiestrę; dyrygowanie; fortepian w „Rocky Racoon”
• Chris Thomas – produkcja, melotron w „The Continuing Story of Bungalow Bill”, klawesyn w „Piggies”, fortepian w „Long, Long, Long”
• Geoff Emerick – inżynieria dźwięku, śpiew w „Revolution 1”
• Ken Scott – inżynieria dźwięku, miksowanie

• Eric Clapton – gitara prowadząca w „While my Guitar Gently Weeps”
• Jack Fallon – skrzypce w „Don't Pass Me By”
• Jimmy Scott – kongi w „Ob-La-Di-Ob-La-Da”
• Mal Evans – podkład wokalny i klaskanie w „Dear Prudence” i „The Continuing Story of Bungalow Bill”, saksofon i efekty dźwiękowe w „Helter Skelter”
• Jackie Lomax – podkład wokalny i klaskanie w „Dear Prudence”
• Yoko Ono – podkład wokalny i klaskanie w „The Continuing Story of Bungalow Bill”, sample i efekty dźwiękowe w „Revolution 9”, podkład wokalny w „Birthday”
• Linda McCartney – podkład wokalny w „Birthday”
• Maureen Starkey – podkład wokalny w „The Continuing Story of Bungalow Bill”
• Pattie Boyd – podkład wokalny w „The Continuing Story of Bungalow Bill”

• Henry Datyner, Eric Bowie, Norman Lederman, Ronald Thomas – skrzypce w „Glass Onion”
• Bernard Miller, Dennis McConnell, Lou Soufier, Les Maddox – skrzypce „Martha My Dear”
• John Underwood, Keith Cummings – altówki w „Glass Onion”
• Leo Birnbaum, Henry Myerscough – altówki w „Martha My Dear”
• Reginald Kilby – wiolonczela w „Glass Onion” i „Martha My Dear”
• Eldon Fox – wiolonczela w „Glass Onion”
• Frederick Alexander – wiolonczela w „Martha My Dear”
• Leon Calvert – trąbka i skrzydłówka w „Martha My Dear”
• Stanley Reynolds, Ronnie Hughes – trąbki w „Martha My Dear”
• Tony Tunstall – waltornia w „Martha My Dear”
• Ted Barker – puzon w „Martha My Dear”
• Alf Reece – tuba w „Martha My Dear”
• Harry Klein – klarnet w „Honey Pie”, saksofon w „Savoy Truffle”
• The Mike Sammes Singers – podkład wokalny w „Good Night”