Theodor Escherich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Theodor Escherich

Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1857 Ansbach
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1911 Wiedeń
Zawód, zajęcie	pediatra
Multimedia w Wikimedia Commons

Theodor Escherich (ur. 29 listopada 1857 w Ansbach^[1] – zm. 15 lutego 1911 w Wiedniu^[1]) – niemiecko-austriacki lekarz pediatra. Profesor uniwersytetów w Monachium, Grazu, i od 1902 w Wiedniu. Jego ojciec, Ferdinand Escherich, był lekarzem i statystykiem^[1]. Matka była córką pułkownika bawarskiej armii^[1].

Theodor rozpoczął naukę w szkole jezuickiej^[1]. Studia medyczne podjął w 1876 na uczelni w Würzburgu^[2][1]. Pobierał nauki na różnych uczelniach i dużo podróżował; przez kilka lat był asystentem profesora Karla Gerhardta^[1]. W 1884 przeniósł się do Monachium i tam kontynuował badania do 1890^[1][2]. Jego badania nad florą jelitową noworodków doprowadziły ok. 1885 do odkrycia bakterii Escherichia coli oraz do opracowania jej udziału w wywoływaniu biegunek oraz schorzeń dróg moczowych^[2][1]. Badania nad bakteriami E. coli w późniejszych latach doprowadziły do kilku odkryć nagradzanych później Nagrodą Nobla, np. tych Joshuy Lederberga^[2]. Od 1887 wykładał na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium^[1]. Równocześnie pracował w klinice pediatrycznej^[1]. W 1890 został profesorem i dyrektorem szpitala św. Anny w Grazu^[1]. W latach 1902–1911 przebywał w Wiedniu; wykładał na tamtejszej uczelni i był szefem szpitala^[1]. Escherich zajmował się tam organizacją ochrony zdrowia niemowląt i założył szkołę pielęgniarek^[2][1]. Był jednym z pionierów wykorzystania promieni rentgenowskich w pediatrii^[1]. W 1906 Franciszek Józef przyznał mu tytuł Hofrata^[1].

Opublikował ponad 150 artykułów i 3 monografie^[1].