Tricholoma – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gąska
Ilustracja
Gąska zielonka (Tricholoma equestre)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

gąskowate

Rodzaj

gąska

Nazwa systematyczna
Tricholoma (Fr.) Staude
Schwämme Mitteldeutschl.: XXVIII, 125 (1857)
Typ nomenklatoryczny

Tricholoma equestre (L.) P. Kumm.

Tricholoma (Fr.) Staude (gąska) – rodzaj grzybów należący do rodziny gąskowatych (Tricholomataceae)[1].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Naziemne grzyby kapeluszowe wytwarzające owocniki o kapeluszach nagich lub łuskowatych, niehigrofanicznych. Hymenofor blaszkowy, a blaszki mają regularną tramę i są zatokowato lub ząbkowato wycięte (nigdy nie zbiegające) przy trzonach. Na trzonach u niektórych gatunków występuje pierścień lub zasnówka. Zarodniki gąsek mają pokrój owalny lub eliptyczny, są gładkie, bez pory rostkowej. Wysyp zarodników jest biały, nieamyloidalny[2][3].

Grzyby mykoryzowe, tworzące ektomykoryzy z drzewami. Wśród gąsek tylko nieliczne to grzyby jadalne. Większość gatunków to grzyby niejadalne z powodu gorzkiego smaku, niektóre to grzyby trujące, powodujące ostre zaburzenia żołądkowo-jelitowe[4].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy nazwę Tricholoma w 1821 roku wprowadził Elias Fries jako podtakson rodzaju Agaricus. Do rangi odrębnego rodzaju podniósł go Friedrich Staude w 1857 r.[1]

Synonimy: Agaricus trib. Tricholoma Fr., Cortinellus Roze, Glutinaster Earle, Gyrophila Quél., Mastoleucomyces Battarra ex Kuntze, Megatricholoma G. Kost, Monomyces Battarra ex Earle, Phlebophora Lév., Sphaerocephalus Battarra ex Earle, Tricholoma sect. Megatricholoma (G. Kost) Mort. Chr. & Noordel[1].

Nazwę polską podał Józef Jundziłł w 1830 r.[5] Inne polskie nazwy: bedłka, brzegowłosek, opieńki i rycerzyk[6].

Gatunki występujące w Polsce:

Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum. Pominięto gatunki niepewne[11]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według Władysława Wojewody[6], rekomendacji Polskiego Towarzystwa Mykologicznego[12] i innych[7][9][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05].
  2. E. Gerhardt, Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2.
  3. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, s. 314, ISBN 83-09-00714-0.
  4. Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, s. 122, ISBN 978-83-258-0588-3.
  5. Józef Jundziłł, Opisanie roślin w Litwie, na Wołyniu, Podolu i Ukrainie dziko rosnących, jako i oswojonych (The wild and cultivated plants growing in Lithuania, Wolyn, Podolia and Ukraine), Wilno: Józef Zawadzki, 1830.
  6. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 660–671, ISBN 83-89648-09-1.
  7. a b c d e f g h i Taksony z referencjami w bibliografii grzybowej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-05-28] (pol.).
  8. a b c d e Tricholoma (gąska) [online], grzyby.pl [dostęp 2024-05-28].
  9. a b Barbara Gumińska, Grzyby wybranych ła˛k w Pienińskim Parku Narodowym – stan aktualny i warunki jego zachowania [online], Pieniński Park Narodowy. Pieniny – Przyroda i Człowiek 2, 1992, s. 65–70 [dostęp 2024-10-30].
  10. W. Wojewoda podał nazwę polską dla synonimu Tricholoma nauseosum (A. Blytt) Kytöv.
  11. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05].
  12. Rekomendacja nr 1/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [1].