USS Batfish (SS-310) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Batfish (SS-310)
Klasa	okręt podwodny
Typ	Balao
	Historia
Stocznia	Portsmouth Naval Shipyard
Początek budowy	27 grudnia 1942
Wodowanie	5 maja 1943
	US Navy
Wejście do służby	21 sierpnia 1943
Wycofanie ze służby	6 kwietnia 1946
	US Navy
Wejście do służby	7 marca 1952
Wycofanie ze służby	1 listopada 1969
Los okrętu	okręt muzeum
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 1550 ton; 2460 ton
Długość	95 metrów
Szerokość	8,31 metra
Zanurzenie testowe	400 stóp (122 metry)
Zanurzenie maksymalne	180 metrów
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
	Napęd
	4 generatory elektryczne Diesla; 4 silniki elektryczne (2740 shp); 2 wały napędowe ze śrubami
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 20,25 węzła; 8,75 węzła
Zasięg	11.800 Mm @ 10 węzłów (pow.); 100 Mm @ 3 węzły (zan.)
	Sensory
	radary:; • SD (obserwacji przestrzeni powietrznej);; • SJ (obserwacji powierzchni);; • ST (radar peryskopowy); ELINT; sonary: JP; JK/QC; QB
	Uzbrojenie
	24 torpedy Mk. XIV; 1 działo i działo przeciwlotnicze; 2 karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe	6 x 533 mm (dziób); 4 x 533 mm (rufa)
Załoga	80 oficerów i marynarzy

USS Batfish (SS-310) – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard amerykański okręt podwodny typu Balao. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.

W trakcie II wojny światowej wziął udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Podczas siedmiu odbytych patroli wojennych, zatopił oficjalnie sześć jednostek japońskich. Wyróżniającym jednak sukcesem okrętu, było zatopienie trzech japońskich okrętów podwodnych w ciągu 76 godzin.

Po zakończeniu wojny, 6 kwietnia 1946 roku, został wycofany ze służby i przeniesiony do rezerwy Floty Pacyfiku. W związku z wybuchem konfliktu koreańskiego, 7 marca 1952 roku został ponownie przyjęty do służby i przeniesiony do działań na Atlantyku. 1 listopada 1969 roku został ostatecznie wycofany ze służby, od 18 lutego 1972 roku zaś pełni rolę okrętu-muzeum.

Budowa i konstrukcja

Na etapie planowania, nowa jednostka typu Balao nosić miała nazwę Acoupa. Jeszcze jednak przed rozpoczęciem budowy, 24 września 1942 roku, nazwa planowanej jednostki został zmieniona na Bathfish, oznaczającą drapieżną rybę z rodziny Ogackowatych^[1]. 27 grudnia 1942 roku w stoczni Portsmouth Naval Shipyard położono stępkę pod nową jednostkę, którą zwodowano 5 maja 1943 roku. 21 sierpnia 1943 roku, okręt został przyjęty do służby w United States Navy pod nazwą USS Batfish z numerem kadłuba SS-310.

Przypisy

↑ USS Batfish. The Champion Submarine-Killing Submarine of World War Two. ussbatfish.com. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.
Peter Padfield: War beneath the sea: submarine conflict during World War II. New York: John Wiley, 1996. ISBN 0-471-14624-2.
Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9.
Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2.

[Pre-War-1] USS Batfish. The Champion Submarine-Killing Submarine of World War Two. ussbatfish.com. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).

[1]