USS Mapiro (SS-376) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Mapiro (SS-376)

Klasa	okręt podwodny
Typ	Balao
Historia
Stocznia	Manitowoc Shipbuilding
Wodowanie	9 listopada 1944
US Navy
Wejście do służby	30 kwietnia 1945
Turecka Marynarka Wojenna
Nazwa	PiriReis (S 343)
Wejście do służby	24 czerwca 1960
Wycofanie ze służby	1973
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1550 ton 2460 ton
Długość	95 metrów
Szerokość	8,31 metra
Zanurzenie testowe	122 metry (400 stóp)
Napęd
4 generatory elektryczne Diesla 4 silniki elektryczne (2740 shp) 2 wały napędowe ze śrubami
Zasięg	11.800 Mm @ 10 węzłów (pow.) 100 Mm @ 3 węzły (zan.)
Sensory
radary: •   SD (obserwacji przestrzeni powietrznej); •   SJ (obserwacji powierzchni); •   ST (radar peryskopowy) ELINT sonary: JP; JK/QC; QB
Uzbrojenie
24 torpedy Mk. XIV 1 działo i działo przeciwlotnicze 2 karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe	6 x 533 mm (dziób) 4 x 533 mm (rufa)
Załoga	80 oficerów i marynarzy

USS Mapiro (SS-376) – zbudowany w stoczni Manitowoc amerykański okręt podwodny typu Balao, podstawowej obok jednostek typu Gato serii amerykańskich okrętów podwodnych w czasie drugiej wojny światowej. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. W trakcie II wojny światowej brał udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Okręt od 1960 roku w służbie marynarki wojennej Turcji.

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.