Ubaldo (kardynał S. Croce) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ubaldo (zm. 1170) – włoski kardynał. Według XVI-wiecznego historyka Alphonso Chacóna należał do bolońskiej rodziny Caccianemici i był krewnym papieża Lucjusza II, nie ma jednak na to dowodów^[1]. Wiadomo, że przed nominacją był członkiem kongregacji kanoników regularnych San Frediano di Lucca. Lucjusz II mianował go kardynałem prezbiterem Santa Croce in Gerusalemme, prawdopodobnie w maju 1144 roku. Uczestniczył w papieskiej elekcji 1145, 1153, 1154 i 1159; w tej ostatniej poparł wybór papieża Aleksandra III i w 1162 roku był jednym z jego legatów na synodzie w Saint-Jean-de-Losne zwołanym przeciwko cesarzowi Fryderykowi I i popieranemu przez niego antypapieżowi. Od 1166 był protoprezbiterem Świętego Kolegium Kardynałów. Sygnował bulle papieskie między 28 czerwca 1144 a 12 września 1170; wkrótce po tej ostatniej dacie zmarł.

• J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912, s. 51 nr 4, s. 103-104 nr 111
• S. Miranda. Kardynał Ubaldo Caccianemici