Uprowadzenia dzieci podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uprowadzenia dzieci podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę – porwania^{[brak potwierdzenia w źródle]} i wywóz dzieci z terytorium Ukrainy do Rosji podczas inwazji tego kraju na Ukrainę, trwającej od 24 lutego 2022^[1].

Ukraińcy w pierwszej fazie inwazji alarmowali, że okupanci wywożą dzieci z sierocińców w głąb Rosji^[2]. Według Ludmyły Denisowej deportacje zaczęły się na terenach okupowanych jeszcze przed 24 lutego^[2]. Następnie informowano, że urzędnicy w Rosji nadają im później rosyjskie obywatelstwo^[3], a także organizują proceder nielegalnych adopcji do rosyjskich rodzin^[4], mając na celu poważnie utrudnić lub uniemożliwić powrót dzieci do rodziców i ojczyzny^[5]. Postępowanie w tej sprawie prowadzi lub chce przeprowadzić kilka międzynarodowych organizacji i instytucji, w tym Niezależna Międzynarodowa Komisja Śledcza, powołana przez ONZ^[6], OBWE^[7], Międzynarodowy Trybunał Karny czy Amnesty International^[1]. Kampanię na rzecz odnalezienia i sprowadzenia z powrotem do kraju zaginionych ukraińskich dzieci prowadzi Missing Children Europe^[8]. Śledztwo prowadzi również grupa dziennikarzy z różnych mediów, takich jak The Observer czy Al-Dżazira^[9][10]. Organizacja Narodów Zjednoczonych stwierdziła, że uprowadzenia te stanowią zbrodnię wojenną^[5]. W podobnym tonie wypowiedział się amerykański Departament Stanu^[11], oraz przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen^[12]. W rezultacie oświadczenia ONZ^{[brak potwierdzenia w źródle]}, MTK wydał w 2023 roku nakazy aresztowania wobec odpowiednio: prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina^[13] (który wyraźnie popierał nielegalne adopcje, na przykład poprzez uchwalanie przepisów ułatwiających ich przeprowadzanie^[14]) oraz rosyjskiej komisarz ds. praw dziecka Mariji Lwowej-Biełowej^[15]. Zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym Konwencją o ludobójstwie z 1948 roku, takie postępowania noszą znamiona ludobójstwa, jeśli czyny te zostały dokonane z zamiarem zniszczenia (eksterminacji) w całości lub w części danego narodu lub grupy etnicznej^[16][17]. Podobny pogląd podziela ukraińska rzeczniczka praw dziecka Daria Herasymczuk^[18].

Ukraińskie dzieci są uprowadzane w następstwie aresztowań ich rodziców przez władze okupacyjne, zabójstw^{[brak potwierdzenia w źródle]} członków ich rodzin podczas inwazji^[19] lub po odebraniu ich rodzicom w strefie działań wojennych^[20]. Dzieci wywożone są także z ukraińskich instytucji państwowych oraz poprzez ich wyjazdy na tzw. „kolonie letnie” organizowane na terytorium Rosji^[19]. Porwane^{[brak potwierdzenia w źródle]} dzieci są następnie poddawane rusyfikacji^[20] i reedukowane^[21]. Wpajana jest im też miejscowa propaganda^[22]. Wychowywanie dzieci w strukturze obcego narodu i w obcej kulturze może stanowić akt ludobójstwa, jeśli ma to na celu wymazanie ich tożsamości narodowej^[23]. Ukraiński portal „Dzieci wojny” szacuje, że liczba deportowanych dzieci wynosi ponad 700 tysięcy^[24], a francuski dziennik Le Monde podaje, że dzieci przymusowo przesiedlonych do Rosji może być nawet ponad 300 tysięcy^[25].

• rabunek polskich dzieci
• Dzieci Zamojszczyzny