Walki o Trościaniec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa o Trościaniec

Inwazja Rosji na Ukrainę
Czas	25 lutego – 26 marca 2022
Miejsce	Trościaniec
Terytorium	Ukraina
Wynik	zwycięstwo Ukrainy
Strony konfliktu
Ukraina  Rosja
Straty
n/n +3 zabitych, 10 wziętych do niewoli
Położenie na mapie obwodu sumskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie Ukrainy miejsce bitwy
50°28′52″N 34°57′52″E/50,481111 34,964444
Multimedia w Wikimedia Commons

Walki o Trościaniec rozpoczęły się 25 lutego 2022 r., podczas inwazji Rosji na Ukrainę.

Wieczorem 24 lutego na obrzeżach Trościańca na jednej z ulic przy wjeździe od strony Rosji zatrzymała się kolumna sprzętu wojskowego. Ponadto podeszła kolumna z Żygajłówki, Boromli. Wróg zainstalował blok-post od strony Lebedzina – na zakręcie między w. Stanowa a Trościańcem. Po stronie Wschodniej w części wsi Kramczanka, Sołdatske zatrzymała się również kolumna sprzętu wojskowego^[1].

Rankiem 25 lutego o godz. 7:50 w Trościańcu i pobliskiej Ochtyrce rozpoczęły się walki^[1].

Następnie doszło do walki z czołgami agresora^[2].

O godzinie 7:40 rano 26 lutego przez Trościaniec przejechała kolumna wozów benzynowych w kierunku Sum. Okupanci rosyjscy zajmowali się grabieżą^[1].

W mieście w pobliżu trościanieckiej fabryki czekolady „Ukraina”, ukraińska artyleria zniszczyła kolumnę rosyjskiego sprzętu, który poruszał się z pominięciem zniszczonego mostu we wsi Klementowe^[3].

Tego dnia przewodniczący Rady Miasta Trościaniec Jurij Bowa poinformował, że wojska ukraińskie zniszczyły rosyjskie czołgi, które próbowały zdobyć miasto Trościaniec.

Kolumna sprzętu wojskowego Federacji Rosyjskiej dotarła od strony Łebedyna do Trościańca. Wojska Federacji Rosyjskiej zajęły dworzec kolejowy „Smorodyne”, kontynuowano strzelanie z broni automatycznej.

Rosyjscy okupanci zastrzelili cywila, 45-letniego mężczyznę na wyjeździe z Trościańca w kierunku w. Stanowa, który wracał do domu własnym samochodem^[4].

Wieczorem 1 marca wojska rosyjskie trzema kolumnami dotarły do Trościańca i zajęły miasto. Wojsko Federacji Rosyjskiej wyłamało czołgiem bramę na Okrągły dwór, rozbiło galerię sztuki. W mieście prawie wszystkie linie energetyczne były uszkodzone, wszystkie drogi były uszkodzone. Również w mieście częściowo nie było internetu, nie działały telewizja i radio^[5].

„Rosjanie wchodzą do domów, wyciągają ludzi z piwnic, zmuszają ich do siedzenia na zewnątrz w nocy. Boją się nalotów, boją się naszej artylerii. Wróg stworzył tutaj pewną kwaterę główną” – powiedział szef administracji wojskowej Sum Dmitrij Żywitsky^[6].

Ruscy umieścili swój sprzęt uderzeniowy wśród bloków mieszkalnych: w centrum miasta, przy ulicy Błagowieszczeńskiej, w pobliżu policji i na innych ulicach. Zaczęli patrolować ulice miasta, zablokowali stację alarmową, rozstrzelali auta i nie pozwolili na odbiór ciał ludzi z ulic. Tak więc faktycznie trzymali zakładników mieszkańców miasta Trostianets.

„Zespoły ratownictwa medycznego są zablokowane przez okupantów, w związku z czym nie mają możliwości obsługi połączeń. Trzcianecki Szpital Miejski nadal działa w trybie wzmocnionym. Lekarze podstawowej opieki zdrowotnej doradzają online” – powiedział burmistrz Trostianca Yuri Bowa.

Około godziny 18 2 marca w Trościańcu, w pobliżu okrągłego dworu, za pomocą Bayraktara zniszczono dwie jednostki wrogiej artylerii samobieżnej^[7].

Przewodniczący obwodowej administracji wojskowej w Sumach Dmitrij Żywitsky poinformował o katastrofie humanitarnej w mieście. W Trościańcu okupanci okradli także sklepy ATB i domy mieszkalne. Po okradaniu z drugiej ręki-przebierali się za cywila. „Po mieście chodzą całkowicie zdemoralizowani, pijani rosyjscy wojskowi” – poinformowano w administracji regionalnej Sum.^[8]

Po godzinie 13:00 rosyjscy okupanci po raz drugi (po raz pierwszy 28 lutego) zajęli Dworzec kolejowy, umieścili tam swój sprzęt i rozstrzelali ukraińską flagę. Rosyjskie wojsko splądrowało Magazyn Fabryki Czekolady Mondelis i rozbiło powierzchnię biurową. Wszystkie sklepy Trościańca są okradzione przez rosyjskich okupantów. Końcówki zostały zabrane przez miejscowych szabrowników. Przypadki grabieży, jeśli to możliwe, są rejestrowane i zatrzymywane przez aktywnych mieszkańców społeczności.

Ukradli z terenu zajezdni 5 autobusów komunalnych „Trościanecpastransa” i rozstawili je po mieście. Zarekwirowano również transport ciężarowy od firm i mieszkańców. Ponadto rozstrzelali wszystkie auta firm pogrzebowych, by nie grzebać zmarłych. Ale w szpitalu, który pracuje w pełnym wymiarze godzin, pozostało ciało żołnierza z Rosji. Około 11 ciał zabitych mieszkańców Trościańca zostało również przewiezionych do szpitala miejskiego. W budynku policji najeźdźcy umieścili swoją kwaterę główną, którą otoczyli pojazdy opancerzone i patrole. Mieszkańcy sąsiedniego pięciopiętrowego budynku są trzymani w domu jak „żywa tarcza”. Od wieczora 5 marca rosyjskie wojsko patroluje centrum i dzielnice miasta^[9].

Według Jurija Bowy, usługi komunalne społeczności i pracownicy Sp z o.o. „Sumyoblenergo” rano 5 marca próbowali przywrócić sieci energetyczne, gazociągi i zaopatrzenie w wodę, ale w takich warunkach jest to bardzo trudne zadanie. Światło pojawiło się w prawie całym mieście i wsiach(Pieczyn, żołnierski, Nietzach, darniowy, Ludż, Wielki Ludż). Pracowali przy odbudowie w Siódemkach i Polanie. Bujmer, Martynówka, Maszczanka, Artemo-Rastówka nie ma możliwości przywrócenia podpór zestrzelonych przez rosyjskie czołgi. Pod koniec dnia, z powodu poważnych uszkodzeń na linii wysokiego napięcia między Achtyrką a Bogoduchowem, światło zniknęło ponownie w całej społeczności Trościaneckiej. Nie było go również w pobliskiej Wielkopisarowdkiej. Komunikacja operatora Vodafone jest wyciszona, Komunikacja operatora Kyivstar, zgodnie z głową miasta Trościanca, „ledwo działa, Internet też leży”^[10]. Z powodu braku prądu nie ma dostępu do wody. Ludzie korzystają ze studni, ale nie są wszędzie dostępne.

Szkoły, przedszkola i miejscowy rolnik pieczą chleb i rozdają ludziom za darmo. W schronisku zorganizowano wyżywienie wszystkich uchodźców, którzy tam mieszkają. Lokalny Hotel „Elegia” jest gotowy, aby zapewnić bezpłatne zakwaterowanie poszkodowanym. „TD Eldorado” Spółka z o.o. bezpłatne nadaje mąkę do wypieku chleba. Mieszkańcy, którzy zwracali się do Rady Miasta z prośbą o leki, otrzymali je w domu.

Nie ma jednak możliwości ewakuacji mieszkańców z Trzcińca lub skierowania tam ładunków humanitarnych. Według szefa regionalnej administracji wojskowej Dmitrija Żyvitskiego negocjacje w sprawie importu pomocy humanitarnej zakończyły się niepowodzeniem.

Wieczorem 5 marca dowiedzieliśmy się o wzięciu do niewoli cywilów, którzy poruszali się samochodami poza miastami. Szef administracji wojskowej Dmitrij Żywitski powiedział, że niebezpiecznie jest opuścać Trościaniec, a także Sumy, Achtyrkę i Lebiedinę, ponieważ „rosyjscy wojskowi rabują i czasami strzelają do samochodów ukraińskich cywilów”. We wsi Stanowe Gminy Trościanieckiej, którą w całości zajęli rosyjscy okupanci z kolumny poruszającej się na Łabędy. Przy głównej ulicy i przyległym na każdym dziedzińcu wsi postawili czołg rosyjski. Według szefa regionalnej administracji wojskowej Dmitrija Żywitskiegk telefony komórkowe zostały odebrane mieszkańcom wsi. Włamywali się do budynków, prosili o jedzenie i pranie. Taką „żywą tarczą” osłaniano prawie cały dzień 5 marca. Wieczorem kolumna wyruszyła w kierunku Łabędzia. Wdrożono tu system S-300 (przeciwlotniczy system rakietowy S-300 średniego zasięgu). Przeznaczony do bezpośredniej osłony wojsk znajdujących się w pobliżu wroga, przede wszystkim przed pociskami balistycznymi i samolotami^[11].

W nocy z 5 na 6 marca wojska rosyjskie z centrum miasta Trościańca, gdzie w środku budynków mieszkalnych stacjonowały rosyjskie działa samobieżne, prowadziły ostrzał Ochtyrki. Wszystkie drogi prowadzące do Trościańca pozostawały zablokowane, więc ewakuacja mieszkańców i dostarczanie pomocy charytatywnej były bardzo niebezpieczne^[9].

W ciągu 6 marca rosyjskie wojsko próbowało zachęcić ludzi do przybycia na tak zwany wiec w poniedziałek 7 marca na centralny plac miasta. Stawiano żądania utworzenia „zielonego korytarza” do ewakuacji. Burmistrz miasta Jurij Bowa powiedział to w wiadomości wideo wieczorem 6 marca. Nazwał takie działania prowokacją i wezwał mieszkańców miasta, aby nie brali udziału^[12].

W Boromle w wyniku strzelaniny uszkodzona została infrastruktura, domy i przedszkole, zniszczono przedsiębiorstwa cywilne^[11].

8 marca setki jednostek wrogiego sprzętu zostały ściągnięte do miasta Trościaniec spod Sum. Rosyjskie wojsko z centrum miasta, ze stacji, otworzyło chaotyczny ogień w kierunku Wielkiej Pisarewki, innych wiosek i osiedli miasta.

8 marca wojska rosyjskie ostrzelały z Gradów wieś Soldacką. Rozbito szkołę i kilka domów.

W nocy z 8 na 9 marca artyleria Federacji Rosyjskiej ostrzelała dawną fabrykę „Electrobutprilad” w Trościańcu. Zginęły trzy osoby, w tym 13-latek. Zginęli od wybuchu. Również cztery osoby z różnych części miasta dostały rany odłamkowe. Zostali przyjęci do szpitala, w którym udzielono pomocy^[13].

W nocy z 9 na 10 marca wieś Soldacka gromady trościanieckiej według informacji miejskiej głowy Trościańca Jurija Bowy, w nocy była trzykrotnie atakowana z powietrza.

Od godz. 9.00 10 marca na Sumszczyźnie zadziałały trzy „zielone korytarze”. Ewakuacja mieszkańców oprócz Trzcianki odbywała się również z Krasnopola – do Sum. Jednak wojsko Federacji Rosyjskiej początkowo nie zezwoliło kolumnie trościanieckiej (głównie prywatnym samochodom) na poruszanie się po centrum miasta: otworzyło ogień w powietrze. Nie było ofiar. Trzeba było jednak niezwłocznie uzgodnić inną trasę w granicach miasta Trościaniec. W trościanieckiej kolumnie wyjechało ponad sto prywatnych samochodów. Łącznie z Sum „zielonym korytarzem” wyjechały 2664 samochody i 54 autobusy. W sumie było to 12 276 osób. Są to kolumny z Krasnopola, Trzcianki i centrum regionalnego. Autobusy i samochody w kolumnie kursowały na trasie „Sumy-Romny-Łochwica-Lubny”. W Łubnach ludzie przesiedli się do pociągu do Lwowa, stamtąd darmowymi autobusami zostali przewiezieni do punktów kontrolnych w Polsce. Niektórzy chętni pozostali we Lwowie w miejscach pobytu dla uchodźców.