Walki o Izium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walki o Izium
Inwazja Rosji na Ukrainę
Czas

7 marca – 1 kwietnia 2022 (I)
7 września 2022 (II)

Miejsce

Izium

Terytorium

Ukraina

Wynik

zwycięstwo Rosji (I)
zwycięstwo Ukrainy (II)

Strony konfliktu
 Ukraina  Rosja
Siły
brak danych brak danych
Straty
Zdobycie:
100 zabitych[1]
Odbicie:
brak danych
Zdobycie:
ponad 19 zabitych[2]
1 Su-34
1 Su-35[3]
Odbicie:
brak danych
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Mapa konturowa obwodu charkowskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia49°12′N 37°15′E/49,200000 37,250000

Walki o Izium – dwa starcia wojsk rosyjskich i ukraińskich podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę.

Po zakończonej niepowodzeniem rosyjskiej próbie zdobycia Kijowa, siły rosyjskie kontrolowały tereny ciągnące się łukiem od przyczółku na Dnieprze pod Chersoniem do okolic Charkowa, a siły ukraińskie broniły się na łuku od Iziumu, przez Słowiańsk, Kramatorsk po Donieck, który wcinał się wzdłuż Dońca po Łysyczańsk i Siewierodonieck na wschodnim brzegu tej rzeki[4].

W związku z takim ukształtowaniem frontu, rosyjskie dowództwo zdecydowało się okrążyć Ukraińców, uderzając z Iziumu na południe i z Doniecka na północ, by połączyć siły między Słowiańskiem i Kramatorskiem, odcinając ukraińskie zgrupowanie od reszty kraju[4].

I bitwa o Izium

[edytuj | edytuj kod]

Z północy miały uderzać jednostki 2 Armii Gwardii. Jej jednostki 7 marca dotarły pod Izium i weszły się do jego północnej części. Ukraińcy ostatecznie ewakuowali się z miasta 14 marca, ale dopiero 20 marca Rosjanie zdołali ustawić mosty pontonowe na Dońcu, by przejść na południową stronę rzeki[4].

Kontrolę nad miastem Rosjanie uzyskali 24 marca, ale walki o przeprawy na Dońcu trwały do początku kwietnia, gdyż ukraińska artyleria niszczyła rosyjskie mosty pontonowe i dopiero 1 kwietnia Rosjanie całkowicie opanowali południową część miasta[4].

II bitwa o Izium

[edytuj | edytuj kod]

Przez cały kwiecień rosyjskie zgrupowanie walczyło o utrzymanie i poszerzenie przyczółka na południowym brzegu Dońca na południe od Iziumu, a nieustannie ponawiane szturmy w kierunku na Słowiańsk i Barwinkowe trwały do końca sierpnia[4].

7 września Ukraińcy wyprowadzili ofensywę na Kupiańsk i po zajęciu tego miasta jeszcze w tym samym miesiącu opanowali Izium[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]