Vita Christi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Życie Chrystusa

Vita Christi

Vita Christi, 1487, drzeworyt
Autor	Ludolf Kartuz
Tematyka	Jezus Chrystus, chrześcijaństwo
Data powstania	1334–1374
Wydanie oryginalne
Język	łacina
Multimedia w Wikimedia Commons

Vita Christi (pol. Życie Chrystusa) – główne dzieło Ludolfa Kartuza z Saksonii^[1], niemieckiego mnicha z zakonu kartuzów (1300–1378), pisane przez 40 lat i ukończone w 1374.

Jest to nie tylko biografia Chrystusa, ale syntetyczna historia przeplatana komentarzami Ojców kościoła, rozważaniami dotyczącymi doktryny i moralności, naukami duchowymi, medytacją i modlitwami. Wywarła znaczący wpływ na rozwój medytacji chrześcijańskiej. Wprowadza koncepcję bezpośredniego, wirtualnego uczestnictwa czytelnika w scenach biblijnych, głównie dotyczących życia Chrystusa. Z tego powodu odegrała ważną rolę w ruchu Devotio moderna.

W średniowieczu z powodu popularności określana była summa evangelica. Dowodem na jej znaczenie jest duża liczba zachowanych kopii i wydań, od dwóch pierwszych wydań w Strasburgu i Kolonii (1474), poprzez wydanie w Paryżu (1878), aż do najnowszego wydania w 2022 (4 tomy)^[2]. W 1502 została przetłumaczona na kataloński przez Ambrosia Montesina i wydrukowana w Alcalá de Henares^[1]. Dzięki temu metoda medytacji chrześcijańskiej została spopularyzowana w Hiszpanii. W 1522 podczas rekonwalescencji przeczytał ją Ignacy Loyola^[1] – wywarła decydujący wpływ na jego przemianę duchową oraz metodę zawartą w jego książce Ćwiczenia duchowne, po raz pierwszy wydanych w 1548.

• O naśladowaniu Chrystusa

• Ludolph of Saxony. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2024-10-20]. (ang.).