Vladimír Menšík – Wikipedia, wolna encyklopedia

Vladimír Menšík

Tablica pamiątkowa w Ivančicach
Imię i nazwisko	Vladislav Menšík
Data i miejsce urodzenia	9 października 1929 Ivančice k. Brna
Data i miejsce śmierci	29 maja 1988 Brno
Zawód	aktor
Współmałżonek	Věra Menšíková, Olga Strnadová (od 1963)
Lata aktywności	1953–1988
Multimedia w Wikimedia Commons

Vladimír Menšík, właśc. Vladislav Menšík (ur. 9 października 1929 w Ivančicach k. Brna, zm. 29 maja 1988 w Brnie) – czeski aktor charakterystyczny i prezenter telewizyjny.

Urodził się i dorastał w Ivančicach. Występował w zespole pieśni i tańców Adolfa Pišteláka^[1]. Ukończył szkołę inżynierii mechanicznej i przez pewien czas pracował w Brnieńskich Zakładach Maszynowych w Brnie. Dopiero później próbował dostać się na Wydział Teatralny Akademii Sztuk Scenicznych im. Janáčka (JAMU) w Brnie, co udało mu się za drugim podejściem. Nauczyciele chwalili go za to, że potrafi dobrze śpiewać. Umiał także grać na klarnecie, pianinie i mandolinie^[2]. Po ukończeniu studiów, dołączył do objazdowego Teatru Wiejskiego, gdzie spędził jeden sezon 1953/1954^[3]. Następnie został zaangażowany przez Emila Františka Buriana do teatru D 34, z który był związany w latach 1954–1958 i odniósł sukces w sztuce Poszukiwacz światła.

W 1958 rozpoczął współpracę z filmowym studiem Barrandov w Pradze^[4]. Po raz pierwszy stanął przed kamerą w roli podoficera w komedii Niepewny strzelec (Váhavý střelec, 1956) u boku Jaroslava Marvana i Jana Tříski. Większą uwagę zwrócił na siebie rolą włoskiego mechanika samochodowego w komedii Alfréda Radoka Pierwszy wyścig (Dědeček automobil, 1956). Zagrał w ponad 150 filmach i produkcjach telewizyjnych^[5]. Pisał także scenariusze filmowe. Sporadycznie występował w teatrze. Ostatni raz pojawił się na telewizyjnym ekranie 27 maja 1988 w programie Abeceda, gdzie niezwykle poważnie wypowiadał się na temat zdrowia.

Ciężko chorował na astmę, mimo to był nałogowym palaczem i zmagał się z alkoholizmem^[6]. Zmarł 29 maja 1988 w Szpitalu Uniwersyteckim św. Anny w Brnie w wieku 58 lat. Został pochowany na Cmentarzu Olszańskim w Pradze.

• Pierwszy wyścig (Dědeček automobil, reż. Alfréd Radok, 1957)
• Fałszerz (Padělek), reż. Vladimír Borský, 1957)
• Wrześniowe noce (Zářijové noci, reż. Vojtěch Jasný, 1957)
• O chłopie co okpił śmierć (Dařbuján a Pandrhola, reż. Martin Frič, 1959)
• Człowiek z pierwszego stulecia (Muž z prvního století, reż. Oldřich Lipský, 1961)
• Gdy przychodzi kot (Až přijde kocour, reż. Vojtěch Jasný, 1963)
• Między nami złodziejami (Mezi námi zloději, reż. Vladimír Čech, 1964)
• Lemoniadowy Joe (Limonádový Joe aneb Koňská opera, reż. Oldřich Lipský, 1964)
• Dwaj muszkieterowie (Bláznova kronika, reż. Karel Zeman, 1964)
• Miłość blondynki (Lásky jedné plavovlásky, reż. Miloš Forman, 1965)
• Morderstwo po czesku (Vražda po našem, reż. Jiří Weiss, 1966)
• Kto chce zabić Jessii? (Kdo chce zabít Jessii?, reż. Václav Vorlíček, 1966)
• Małgorzata, córka Łazarza (Marketa Lazarová, reż. František Vláčil, 1967)
• Wszyscy dobrzy rodacy (Všichni dobří rodáci, reż. Vojtěch Jasný, 1968)
• Palacz zwłok (Spalovač mrtvol, reż. Juraj Herz, 1968)
• Królewskie igraszki (Slasti Otce vlasti, reż. Karel Steklý, 1969)
• Jest pan wdową, proszę pana! (Pane, vy jste vdova!, reż. Václav Vorlíček, 1970)
• Pan Tau (Hledá se pan Tau, reż. Jindřich Polák, 1972)
• Dziewczyna na miotle (Dívka na koštěti, reż. Václav Vorlíček, 1972)
• Trzy orzeszki dla Kopciuszka (Tři oříšky pro Popelku, reż. Václav Vorlíček, 1974)
• Historia jednej kamienicy (Byl jednou jeden dům, serial TV, reż. František Filip, 1974)
• Jak utopić doktora Mraczka (Jak utopit dr. Mráčka aneb Konec vodníků v Čechách, reż. Václav Vorlíček, 1974) jako Karel
• Pod jednym dachem (Chalupáři, serial TV, reż. František Filip, 1975)
• Brygada upał (Parta hic, reż. Hynek Bočan, 1977)
• Kobieta za ladą (Žena za pultem, serial TV, reż. Jaroslav Dudek, 1977)
• Szpinak czyni cuda! (Což takhle dát si špenát, reż. Václav Vorlíček, 1977)
• Jutro wstanę rano i oparzę się herbatą (Zítra vstanu a opařím se čajem, reż. Jindřich Polák, 1977)
• Cudowni mężczyźni z korbką (Báječní muži s klikou, reż. Jiří Menzel, 1978)
• Królewicz i gwiazda wieczorna (Princ a Večernice, reż. Václav Vorlíček, 1978)
• Złote węgorze (Zlatí úhoři, reż. Karel Kachyňa, 1979)
• Miłość między kroplami deszczu (Lásky mezi kapkami deště, reż. Karel Kachyňa, 1979)
• Arabela (serial TV, reż. Václav Vorlíček, 1979)
• Goście (Návštěvníci, serial TV, reż. Jindřich Polák, 1983)
• Latający Czestmir (Létající Čestmír, serial TV, reż. Václav Vorlíček, 1984)
• Dobre gołębie wracają (Dobří holubi se vracejí, reż. Dušan Klein, 1988)
• W pogoni za rysiem (Hurá za ním, reż. Radim Cvrček, 1988)

• Kinorama: Fakty – Vladimír Menšík. „Film”. nr 29 (2037)/1988 (XLIII), s. 12, 1988-07-17. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
• Vladimír Menšík: Stromeček mého veselého života / uspořádala a k vydání připravila Olga Menšíková. Český spisovatel, 1993. ISBN 80-202-0452-0.
• Jolana Matějková: Dobrý rodák Vladimír Menšík. Nakladatelství XYZ s.r.o., 2006. ISBN 80-86864-77-4.
• Alena Horáková-Fonová: Utajené vzpomínky na Vladimíra Menšíka. Pavel Dobrovský – BETA, s.r.o., 2008. ISBN 978-80-902788-2-0.
• Lumír Holčák: Vladimír Menšík a jeho filmy. Montanex A.s., 2015. ISBN 978-80-7225-415-6.

• Vladimír Menšík w bazie Filmweb
• Vladimír Menšík w bazie Kinobox.cz (cz.)
• Vladimír Menšík w bazie IMDb (ang.)