Władimir Danilewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Danilewicz
Prawdziwe imię i nazwisko

Władimir Pietrowicz Danilewicz

Data i miejsce urodzenia

4 września 1924
Moskwa

Data i miejsce śmierci

9 października 2001
Moskwa

Zawód

animator,
reżyser,
dyrektor artystyczny,
scenarzysta

Władimir Pietrowicz Danilewicz (ros. Владимир Петрович Данилевич; ur. 4 września 1924 w Moskwie, zm. 9 października 2001 tamże) – radziecki i rosyjski animator, a także reżyser, dyrektor artystyczny i scenarzysta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1947–48 uczył się na kursach animatorów w studiu „Sojuzmultfilm”. Od 1948 roku animator, a następnie scenograf (głównie w filmach Władimira Diegtiariowa), od 1957 reżyser filmów lalkowych. W 1964-67 pracował z Iwanem Iwanowem-Wano. Współpracował z takimi artystami jak Anatolij Kuricyn, Franczeska Jarbusowa i Łarisa Zieniewicz. Członek ASIFA[1].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Reżyser

[edytuj | edytuj kod]

Animator

[edytuj | edytuj kod]
  • 1949: Gęsi Baby-Jagi (Гуси-лебеди)
  • 1949: Pan Wilk (Мистер Уолк)
  • 1949: Czasowyje polej (Часовые полей)
  • 1949: Czarodziejski dzwoneczek (Чудесный колокольчик)
  • 1950: Niedźwiedź Dreptak i jego wnuczek (Дедушка и внучек)
  • 1950: Dudoczka i kuwszynczik (Дудочка и кувшинчик)
  • 1950: Żółty bocian (Жёлтый аист)
  • 1950: Kto pierwyj? (Кто первый?)
  • 1951: Na wysokiej górze (Высокая горка)
  • 1951: Druzja-towariszczi (Друзья-товарищи)
  • 1952: Wyrwidąb (Валидуб)
  • 1952: Sarmiko (Сармико)
  • 1952: Śnieżka (Снегурочка)
  • 1953: Wołszebnaja ptica (Волшебная птица)
  • 1953: O dzielnej Oleńce i jej braciszku (Сестрица Алёнушка и братец Иванушка)
  • 1954: Królewna żabka (Царевна-Лягушка)
  • 1954: Dwa żadnych miedwieżonka (Два жадных медвежонка)
  • 1955: Upriamoje tiesto (Упрямое тесто)
  • 1956: W jarangie gorit ogon' (В яранге горит огонь)
  • 1956: Niebiesnoje sozdanije (Небесное создание)
  • 1956: Czudiesnyj kołodiec (Чудесный колодец)
  • 1957: Poczemu uszoł kotionok (Почему ушёл котёнок)
  • 1958: My za sołnyszkom idiom (Мы за солнышком идём)

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1964: Mańkut (Левша) – Dyplom Honorowy na VII Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych i Dokumentalnych w Lipsku

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]