Włodzimierz Gruszczyński (architekt) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Gruszczyński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1906
Kraków

Data i miejsce śmierci

24 lutego 1973
Kraków

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Krakowska

Nagrody

Nagroda Miasta Krakowa (1972)

Praca
Budynki

Kościół św. Bartłomieja w Samocicach

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Włodzimierz Bolesław Gruszczyński herbu Poraj (ur. 19 stycznia 1906 w Krakowie, zm. 24 lutego 1973 tamże) – polski architekt. Profesor Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i współinicjator jego powstania.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Twórca krakowskiej szkoły architektury. Inspirator kierunków twórczości architektonicznej:

  • architektury regionalnej – koncepcje architektury regionalnej tradycyjnej i współczesnej
  • architektury wielkoprogramowej na tradycjach architektury polskiej
  • architektury futurologicznej i założeń przestrzennych architektury przyszłościowej
  • autor twórczych koncepcji kształtowania zespołów architektury zabytkowej (proj. Ukształtowania Rynku Krakowskiego, Projekt Uporządkowania Wzgórza Wawelskiego).

Był nauczycielem i wychowawcą licznej kadry architektów.

Artysta malarz – pejzaże jako tło architektury wpisanej w krajobraz.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • In memoriam Pamięci Architektów Polskich
  • Nota biograficzna z katalogu do wystawy „Twórczość Włodzimierza Gruszczyńskiego” wyd. Przez BWA w Opolu w 1976 roku.
  • T. Węcławowicz, A. Jankowska-Marzec, Architektura wzruszeniowa Włodzimierza Gruszczyńskiego, Kraków 1999. (wyd. Societas Vistulana)