Wallace Smith (bokser) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wallace „Bud” Smith
Pełne imię i nazwisko	Wallace Bre Smith
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1929 ; Cincinnati
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1973 ; Cincinnati
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	169 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	lekka
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	60
Zwycięstwa	31
Przez nokauty	18
Porażki	23
Remisy	6

Wallace Bre „Bud” Smith (ur. 2 kwietnia 1929^[a] w Cincinnati w stanie Ohio, zm. 11 lipca 1973 tamże^[1]^[2]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.

Kariera amatorska

Wziął udział w igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie, gdzie dotarł do półfinału wagi lekkiej, w którym przegrał z Josem Vissersem z Belgii. Walkę o brązowy medal ze Svendem Wadem z Danii oddał walkowerem, zajmując ostatecznie 4. miejsce w swojej kategorii wagowej^[3].

Kariera zawodowa

Rozpoczął karierę zawodowego boksera w 1948. Początkowo walczył ze zmiennym szczęściem, choć większość pojedynków wygrywał. W 1950 przegrał z przyszłym trzykrotnym mistrzem świata wagi lekkiej Jimmym Carterem, a w 1951 dwukrotnie pokonał go Virgil Akins. W 1951 zremisował z Orlando Zuluetą, a w 1953 z Johnnym Saxtonem, a także przegrał i dwukrotnie wygrał z Zuluetą. W 1954 zanotował dwie porażki z Joe Micelim, w tym jedną przez nokaut.

29 czerwca 1955 w Bostonie stanął do walki o mistrzostwo świata w wadze lekkiej z obrońcą tytułu Jimmym Carterem i niespodziewanie zwyciężył na punkty. W rewanżu 19 października tego roku w Cincinnati również wygrał na punkty. Wszystkie następne walki zawodowe Smith przegrał. W 1956 najpierw zanotował trzy porażki w walkach towarzyskich: z Larrym Boardmanem, z Tonym DeMarco i z Joe Brownem. Następnie 24 sierpnia tego roku w Nowym Orleanie zmierzył się w obronie tytułu z Joe Brownem i przegrał na punkty tracąc mistrzostwo. W trzeciej walce tych pięściarzy, która odbyła się 13 lutego 1957 w Miami Beach, nie udało mu się odzyskać tytułu, gdyż przegrał przez techniczny nokaut w 11. rundzie. Później stoczył jeszcze sześć przegranych walk (w tym z przyszłym mistrzem świata w wadze junior półśredniej Duilio Loi) i w 1958 zakończył karierę bokserską.

Tragiczna śmierć

11 lipca 1973 Smith zginął w Cincinnati, gdy próbował uspokoić parę kłócącą się na ulicy. Mężczyzna wyciągnął broń i zastrzelił go^[4].

Uwagi

↑ Inne źródła podają inną datę urodzenia: 15 kwietnia 1929 Bud Smith [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-12] (ang.)., a nawet 22 kwietnia 1924 Wallace (Bud) Smith [online], boxrec.com [dostęp 2020-07-12] (ang.).

Przypisy

↑ Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 226. ISBN 83-217-2680-1.
↑ Wallace "Bud" Smith [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-03-03] (ang.).
↑ Bud Smith [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-12] (ang.).
↑ AndrewA. Fruman AndrewA., The Champion That Time Forgot: Wallace “Bud” Smith [online], The Cruelest Sport, 27 listopada 2011 [dostęp 2013-03-03] (ang.).

Bibliografia

AndrewA. Fruman AndrewA., The Champion That Time Forgot: Wallace “Bud” Smith [online], The Cruelest Sport, 27 listopada 2011 [dostęp 2013-03-03] (ang.).
Wallace "Bud" Smith [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-03-03] (ang.).
Wykaz walk zawodowych Smitha [online], boxrec.com [dostęp 2013-03-03] (ang.).

[1] Inne źródła podają inną datę urodzenia: 15 kwietnia 1929 Bud Smith [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-12] (ang.)., a nawet 22 kwietnia 1924 Wallace (Bud) Smith [online], boxrec.com [dostęp 2020-07-12] (ang.).

[2] Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 226. ISBN 83-217-2680-1.

[3] Wallace "Bud" Smith [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-03-03] (ang.).

[4] Bud Smith [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-12] (ang.).

[5] AndrewA. Fruman AndrewA., The Champion That Time Forgot: Wallace “Bud” Smith [online], The Cruelest Sport, 27 listopada 2011 [dostęp 2013-03-03] (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]