Walram z Jülich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walram z Jülich

Nagrobek Walrama w katedrze w Kolonii
Data urodzenia	1304
Data i miejsce śmierci	14 lub 15 sierpnia 1349 Paryż
Miejsce pochówku	Katedra w Kolonii
Arcybiskup Kolonii
Okres sprawowania	1332–1349
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Multimedia w Wikimedia Commons

Walram z Jülich (ur. 1304, zm. 14^[1] lub 15^[2] sierpnia 1349 w Paryżu) – arcybiskup Kolonii i książę-elektor Rzeszy od 1332.

Walram był jednym z młodszych synów hrabiego Jülich Gerarda V oraz Elżbiety, córki hrabiego Brabancji-Aschot Gotfryda^[1][3]. Był przeznaczony do stanu duchownego i poprzez uzyskanie dlań znaczącego beneficjum jego ojciec chciał podnieść znaczenie polityczne swego rodu^[2]. Walram studiował w Orleanie i Paryżu. W latach 20. XIV w. pojawia się w źródłach jako kanonik i skarbnik w Kolonii oraz prepozyt w Liège^[2][3]. Dzięki staraniom ojca oraz brata Wilhelma (którzy w tym momencie przeszli z obozu Ludwika IV Bawarskiego na stronę papieską) i poparciu króla Francji Karola IV w 1332 papież Jan XXII mianował Walrama arcybiskupem Kolonii, mimo braku jego wyboru przez kapitułę katedralną i nieosiągnięcia przezeń wymaganego prawem kanonicznym wieku^[a][1][2].

Wybór Walrama na arcybiskupa zmienił układ sił w Nadrenii. Dotychczasowe konflikty między arcybiskupami i hrabiami Jülich zostały zastąpione bliskim sojuszem^[2][3]. Walram pozostawał wierny stronnictwu papieskiemu i sprzyjał królowi Francji oraz nie uznawał władzy Ludwika IV Bawarskiego, ale w spory nie angażował się zbyt aktywnie, podejmował też działania mediacyjne^[1][2][3]. W 1346 poparł wybór na króla Niemiec Karola IV Luksemburskiego w zamian za obiecane koncesje polityczne i wynagrodzenie finansowe^[1][2][3]. Wśród obietnic Karola znalazło się zapewnienie nieczynienia nic przeciwko bratu Walrama, margrabiemu Jülich Wilhelmowi, który pozostawał w obozie bawarskim^[2]. Walram dwukrotnie koronował Karola na króla Niemiec: w 1346 w Bonn (ponieważ Akwizgran, tradycyjne miejsce koronacji królów niemieckich, opowiedziało się po stronie Ludwika) i ponownie po śmierci Ludwika w 1347 w Akwizgranie^[1].

Walram był bardzo aktywny w sprawach kościelnych^[2], jednak jego polityka charakteryzowała się brakiem zdecydowania, zmiennością poglądów i podatnością na wpływy z zewnątrz (przede wszystkim brata Wilhelma, pod którego wpływem działał w interesie hrabiów Jülich)^[1]. Z powodzeniem zreorganizował system zarządzania księstwem arcybiskupim^[2][3] i starał się utrzymywać pokojowe stosunki z sąsiadami (m.in., co szczególnie cenne, w 1334 doszedł do porozumienia z mieszczanami Kolonii)^[2], jednak nie udało mu się umocnić swych wpływów w Westfalii (gdzie na samodzielność wybijali się jego wasale, hrabiowie Mark i ich sąsiedzi)^[2][3]. Te ostatnie niepowodzenia pogorszyły i tak złą sytuację finansową księstwa arcybiskupiego i w 1344 Walram musiał oddać jego dochody w ręce kapituły. Prawdopodobnie to właśnie względy finansowe spowodowały poparcie przezeń stronnictwa Luksemburgów^[1][2].

Wkrótce po drugiej koronacji Karola Walram wyruszył do Paryża, być może jako królewski poseł w celu zorganizowania przymierza przeciwko Anglii^[1] lub w celu ucieczki przed długami^[2]. Podczas pobytu w Paryżu zmarł, być może zamordowany^[1] lub na dżumę^[2]. Został pochowany w katedrze w Kolonii^[3]. Zachował się tam jego nagrobek wykonany staraniem jego następcy^[4].