Wendy Hiller – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wendy Hiller

Wendy Hiller (1953)
Imię i nazwisko	Wendy Margaret Hiller
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1912 Bramhall
Data i miejsce śmierci	14 maja 2003 Beaconsfield
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Ronald Gow (1937–1993; jego śmierć)
Lata aktywności	1935–1993
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wendy Margaret Hiller, DBE (ur. 15 sierpnia 1912 w Bramhall, zm. 14 maja 2003 w Beaconsfield) − angielska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna. Laureatka Oscara za drugoplanową rolę w filmie Osobne stoliki (1958). Jej kariera trwała prawie 60 lat. Mimo wielu znaczących występów filmowych, pozostała zapamiętana przede wszystkim jako aktorka teatralna.

Urodziła się w Bramhall, przedmieściach Stockportu, w hrabstwie Cheshire, jako córka Marie Hiller (z domu Stone), i Watkina Franka Hillera, producenta bawełny w Manchesterze. Hiller zaczęła profesjonalną karierę jako aktorka w laboratorium teatralnym w Manchesterze na początku 1930 roku. Po raz pierwszy odniosła sukces jako mieszkanka slumsów Sally Hardcastle w teatralnej wersji Love on the Dole z 1934 roku. Sztuka stała się ogromnym sukcesem i wyjechała w tournée po regionalnych teatrach Anglii. W 1935 roku spektakl zawędrował na West End do Garrick Theatre. Wyszła za mąż za autora tej sztuki Ronalda Gowa, piętnaście lat od niej starszego, w roku 1937 (tym samym roku zadebiutowała w filmie Lancashire Luck, którego scenariusza autorem był Gow).

Pod naciskiem George’a Bernarda Shawa wystąpiła jako Eliza Doolittle w filmowej wersji Pigmaliona (1938) z Lesliem Howardem w roli profesora Higginsa. Tym występem zdobyła swoją pierwszą nominację do Oscara, rola stała się jedną z jej najbardziej znanych ról filmowych. W 1939 roku jako pierwsza Brytyjka występująca w brytyjskim filmie, otrzymała nominację do Oscara. Była też pierwszą aktorką, która wypowiedziała słowo „cholerny” ((ang.) bloody) w brytyjskim filmie, kiedy to postać Elizy grana przez Wendy stwierdza: „Cholernie mało prawdopodobne, biorę taksówkę!” ((ang.) Not bloody likely, I'm going in a taxi!).

Pomimo szybkiego sukcesu i ofert z Hollywood, wróciła na scenę w pełnym wymiarze czasu po 1945 r. i tylko od czasu do czasu przyjmowała role filmowe. Po powrocie do filmu w 1950 roku wcieliła się w rolę wykorzystywanej żony w obrazie Wykolejeniec (1952), by do roku 1957 zagrać tylko w dwóch obrazach. Została nagrodzona Oscarem dla najlepszej aktorki drugoplanowej w 1959 roku za film Osobne stoliki (1958), gdzie wcieliła się w postać Pat Cooper, samotnej kierowniczki hotelu. W filmie Hiller partnerował Burt Lancaster. Pomimo laurów pozostawała w niej bezkompromisowa obojętność na gwiazdy filmu, o czym świadczy jej reakcja na wieść o tym, że otrzymała Oscara: „nieważne zaszczyty, zimna gotówka jest tym, co dla mnie znaczy najwięcej”. Hiller otrzymała trzecią nominację do Oscara za rolę prostej, niewybrednej, ale poczciwej Lady Alice More, graną u boku Paula Scofielda w obrazie Oto jest głowa zdrajcy (1966). Następnie Hiller wróciła do swojej roli z londyńskiej sceny w filmie Toys in the Attic (1963), który przyniósł jej nominację do Złotego Globu. Wendy wcieliła się w postać starszej siostry, grając u boku Deana Martina i Geraldine Page.

Jej wizerunek dominującej, zaborczej matki w filmie Synowie i kochankowie (1960), przyniósł jej nominację do nagrody BAFTA w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Za rolę Wielkiej Księżnej Rosji w filmie Morderstwo w Orient Expressie (1974), zdobyła międzynarodowe uznanie i Evening Standard British Film Award dla najlepszej aktorki. Inne ważne role w późniejszych latach to: uciekająca z nazistowskich Niemiec po śmierci męża Rebecca Weiler w Przeklętym rejsie (1976) i matka przełożona London Hospital w obrazie Człowiek słoń (1980).

Uważana jest za jeden z najważniejszych brytyjskich talentów dramatycznych. W 1971 otrzymała Order Imperium Brytyjskiego w randze Oficera (OBE), podniesiony w 1975 do Damy Komandora (DBE), wraz z tytułem szlacheckim Dame.

Filmy fabularne

• 1937: Lancashire Luck jako Betty Lovejoy
• 1938: Pigmalion (Pygmalion) jako Eliza Doolittle
• 1939: The Fame of Grace Darling jako Grace Darling
• 1941: Major Barbara jako Barbara Undershaft
• 1945: Wiem, dokąd zmierzam (I Know Where I'm Going!) jako Joan Webster
• 1952: Wykolejeniec (Outcast of the Islands) jako pani Almayer
• 1953: Single-Handed jako Lucinda Bentley
• 1957: Something of Value jako Elizabeth McKenzie Newton
• 1957: Jak zamordować bogatego wujka (How to Murder a Rich Uncle) jako Edith Clitterburn
• 1958: Osobne stoliki (Separate Tables) jako Pat Cooper
• 1960: Synowie i kochankowie (Sons and Lovers) jako Gertrude Morel
• 1963: Toys in the Attic jako Anna Berniers
• 1966: Oto jest głowa zdrajcy (A Man for All Seasons) jako Alice More
• 1968: From Chekhov with Love
• 1969: David Copperfield jako pani Micawber
• 1970: When We Dead Awaken jako Irene
• 1972: Peer Gynt jako Aase
• 1974: Morderstwo w Orient Expressie (Murder on the Orient Express) jako księżniczka Dragomiroff
• 1976: Przeklęty rejs (Voyage of the Damned) jako Rebecca Weiler
• 1978: Król Ryszard II (King Richard the Second) jako księżna Yorku
• 1979: Kot i Kanarek (The Cat and the Canary) jako Allison Crosby
• 1980: Przekleństwo grobowca króla Tut (The Curse of King Tut's Tomb) jako księżniczka Vilma
• 1980: Człowiek słoń (The Elephant Man) jako matka przełożona
• 1981: Miss Morison's Ghosts jako panna Elizabeth Morison
• 1982: Kochać się (Making Love) jako Winnie Bates
• 1983: The Kingfisher jako Evelyn
• 1983: Komedia omyłek (The Comedy of Errors) jako Aemilia
• 1983: Attracta jako Attracta
• 1985: The Importance of Being Earnest jako lady Bracknell
• 1985: Śmierć serca (The Death of a Heart) jako Matchett
• 1986: All Passion Spent jako lady Slane
• 1987: Ania z Zielonego Wzgórza: dalsze dzieje (Anne of Green Gables: The Sequel) jako pani Harris
• 1987: Samotna pasja Judith Hearne (The Lonely Passion of Judith Hearne) jako ciotka D’Arcy
• 1989: Ending Up jako Adela
• 1991: The Best of Friends jako Laurentia McLachlan
• 1993: The Countess Alice jako księżna Alice von Holzendorf

Seriale telewizyjne

• 1956: Lilli Palmer Theatre jako Ethel Waters
• 1959: Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents) jako Laura Siddons
• 1964: Z Cars jako pani Hulme
• 1965: Profiles in Courage jako Anne Hutchinson
• 1965: Jackanory jako Gawędziarka
• 1966: Knock on Any Door
• 1966–1968: BBC Play of the Month jako Harriet / Lilly Moffat
• 1968: The Growing Summer jako Great-Aunt Dymphna
• 1972: Love Story jako Ariadne Lewis
• 1972: Clochemerle jako Justine Putet
• 1978: ITV Playhouse
• 1979: Tales of the Unexpected jako Louisa
• 1981: Play for Today jako lady Carlion
• 1982: Hallmark Hall of Fame jako Janet Mackenzie
• 1986: Lord Mountbatten: ostatni wicekról Indii (Lord Mountbatten: The Last Viceroy) jako księżniczka Victoria
• 1988: A Taste for Death jako lady Ursula Berowne

• Nagroda Akademii Filmowej Najlepsza aktorka drugoplanowa: 1959 Osobne stoliki

• TheT. Guardian TheT., Dame Wendy Hiller [online], guardian.co.uk, 16 maja 2003 [dostęp 2013-02-02]  (ang.).
• The New YorkT.N.Y. Times The New YorkT.N.Y., Dame Wendy Hiller, English Film and Stage Star, Dies at 90 [online], nytimes.com, 16 maja 2003 [dostęp 2013-02-02]  (ang.).
• Wendy Hiller. T. 44: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational, grudzień 2010, s. 15. ISBN 978-83-252-1128-8.

• Wendy Hiller w bazie IMDb (ang.)
• Wendy Hiller w bazie Notable Names Database (ang.)
• Wendy Hiller w bazie Filmweb