Opactwo Westminsterskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Opactwo Westminsterskie

Westminster Abbey (Collegiate Church of St Peter at Westminster)

1291494
Państwo	Wielka Brytania
Miejscowość	Londyn
Wyznanie	anglikanizm
Kościół	Anglii
	Royal peculiar
Wezwanie	św. Piotra
Historia Poprzednie wyznanie rzymskokatolicki
Położenie na mapie City of Westminster Opactwo westminsterskie
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Opactwo westminsterskie
Położenie na mapie Anglii Opactwo westminsterskie
Położenie na mapie Wielkiego Londynu Opactwo westminsterskie
51°29′58″N 0°07′39″W/51,499444 -0,127500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

opactwo Westminsterskie
Westminster Palace, Westminster Abbey and Saint Margaret's Church^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Wielka Brytania
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, IV
Numer ref.	426
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1987 na 11. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Opactwo Westminsterskie^[1] (ang. Westminster Abbey; nazwa oficjalna Collegiate Church of St Peter at Westminster, kolegiata św. Piotra w Westminsterze) – najważniejsza, obok katedry w Canterbury i katedry św. Pawła w londyńskim City, świątynia anglikańska.

Opactwo, począwszy od Wilhelma Zdobywcy (1066), jest miejscem koronacji królów Anglii i królów Wielkiej Brytanii, z wyjątkiem Edwarda V i Edwarda VIII, którzy nie byli koronowani. Od XIII wieku opactwo to również miejsce pochówku królów i zasłużonych osób.

Według legend pierwsza świątynia powstała w roku 616 na miejscu, które nazywano wówczas Thorney Island. Datę powstania pierwszego klasztoru należy jednak przenieść w okolice roku 800.

Prawie 250 lat później Edward Wyznawca, który z powodów politycznych nie mógł dotrzymać ślubów udania się na pielgrzymkę do Rzymu, w zamian za zwolnienie z tych ślubów, zgodnie z sugestią papieża, miał przebudować opactwo. Przebudowa miała miejsce w latach 1045–1050 (w stylu romańskim), a nowe opactwo konsekrowano 28 grudnia 1065 (na tydzień przed śmiercią króla, który został tam pochowany). W 1066 w opactwie westminsterskim odbyła się pierwsza koronacja (Wilhelma Zdobywcy).

W 1220 Henryk III dobudował Lady Chapel, a 25 lat później rozpoczął gruntowną przebudowę całego opactwa w kształcie, który zachował się do dziś. Następna poważna przebudowa miała miejsce za Henryka VII w wieku XVI w stylu gotyku angielskiego.

W 1534 Henryk VIII przejął opactwo w czasie swojej walki z Kościołem katolickim, a w 1540 zlikwidował opactwo benedyktyńskie. Maria I Tudor w 1553 roku wskrzesiła opactwo na kilka lat, ale potem Elżbieta I ponownie je zlikwidowała. W 1560 Opactwo Westminsterskie zostało przekształcone w tzw. Royal peculiar, przechodząc bezpośrednio pod jurysdykcję monarchini^[2].

Dwie zachodnie wieże, w stylu neogotyckim, dzieło Nicholasa Hawksmoora, ucznia Wrena, dobudowano dopiero w 1745. Dalsza przebudowa i renowacja miała miejsce w XIX wieku.

W czasie koronacji Jerzego II Hanowerskiego George Frideric Handel wykonał cztery hymny koronacyjne, w tym hymn „Zadok the Priest”. Od tego czasu utwór ten powtarza się na każdym kolejnym nabożeństwie koronacyjnym, tradycyjnie sprawowanym w opactwie westminsterskim.

• kaplica Edwarda Wyznawcy
• Grób Nieznanego Żołnierza
• kaplica św. Jerzego, pamięci miliona Brytyjczyków poległych w wojnach
• Zakątek Wigów
• Zakątek poetów (Poets' corner)
• kaplica św. Pawła
• grobowiec Elżbiety I
• nagrobek Margaret Beaufort
• Sala Kapitulna (Chapter House)
• Kaplica Pyxu
• Ciemny Krużganek
• Muzeum Opactwa (Abbey Museum)
• Kolegium św. Piotra
• College Gardens
• Krypta Normandzka (Norman Undercroft)
• Kaplica Królewskich Sił Powietrznych – witraże poświęcone Dywizjonom 303 i 302, widać tam polskie orły i polską flagę
• Krzesło koronacyjne z 1301, na którym koronowano wszystkich, prócz dwóch królów Anglii.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Pochowani w Opactwie Westminsterskim.

Na terenie opactwa pochowanych jest około 3300 zmarłych. Wśród nich wybitni poeci i pisarze, muzycy, aktorzy, uczeni, politycy i architekci. Oprócz tego znajduje się tam ponad 600 tablic pamiątkowych poświęconych wybitnym osobom niepochowanym na terenie opactwa.

Pierwszym poetą pochowanym w opactwie westminsterskim był Geoffrey Chaucer w roku 1400. W opactwie znajdują się też groby:

• Bena Jonsona
• Davida Garricka
• Samuela Johnsona
• Karola Dickensa
• Roberta Browninga
• Rudyarda Kiplinga.

Wielu poetów i pisarzy (z powodu mało przykładnego życia, jakie prowadzili, albo braku uznania za życia) nie otrzymywało zgody na pochówek. Dopiero wiele lat po ich śmierci umieszczano tylko tablice pamiątkowe; wśród nich:

• William Szekspir
• William Blake
• Benjamin Britten
• Robert Burns
• John Keats
• George Gordon Byron
• Percy Bysshe Shelley
• David Herbert Lawrence
• William Wordsworth
• William Makepeace Thackeray
• Thomas Hardy.

Pochowani uczeni to między innymi:

• Isaac Newton
• Karol Darwin
• Lord Kelvin
• Ernest Rutherford
• Stephen Hawking^[4]

Muzycy: Georg Friedrich Händel, Henry Purcell, Muzio Clementi.

Architekci: Robert Adam, William Chambers, Charles Barry, George Gilbert Scott.

• katedra westminsterska
• katedra św. Pawła w Londynie

• Witryna internetowa opactwa westminsterskiego (ang.)