Wielokrążek zwykły – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wielokrążek zwykły – rodzaj wielokrążka, w którym krążki są połączone jeden za drugim.

Siła ${\displaystyle P,}$ niezbędna do uniesienia ciężaru ${\displaystyle Q,}$ wynosi:

${\displaystyle P={\frac {Q}{k}},}$

gdzie ${\displaystyle k}$ – liczba odcinków cięgna przebiegających pomiędzy zbloczami (zespołami krążków).

Jeżeli koniec cięgna umocowany jest do zblocza nieruchomego (jak na ilustracji), to:

${\displaystyle k=2n,}$

${\displaystyle P={\frac {Q}{2n}},}$

a jeśli do ruchomego, to:

${\displaystyle k=2n+1,}$

${\displaystyle P={\frac {Q}{2n+1}},}$

gdzie ${\displaystyle n}$ – liczba krążków przesuwnych (w zbloczu ruchomym).

W układach rzeczywistych dochodzą zjawiska dynamiczne, związane z inercją układu oraz straty mechaniczne związane z oporami ruchu. Zazwyczaj przyjmuje się, że ruch jest ustalony i nie występuje tarcie.

Wtedy spełnione jest równanie:

${\displaystyle P={\frac {Q}{\eta _{wkz}{k}}},}$

gdzie ${\displaystyle \eta _{wkz}={\frac {1-\eta ^{k}}{{k}\left(1-\eta \right)}}}$ – sprawność wielokrążka zwykłego,

przy określonej sprawności krążka stałego ${\displaystyle \eta .}$