Wielomiany Hermite’a – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielomiany Hermite’awielomiany o współczynnikach rzeczywistych, będące rozwiązaniem równania rekurencyjnego

przy warunkach początkowych

Wielomiany Hermite’a są między innymi wykorzystywane do opisu kwantowego oscylatora harmonicznego.

Równoważne definicje

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy z tych wzorów bywa nazywany wzorem Rodriguesa[1]:

Wykładnicza funkcja tworząca

[edytuj | edytuj kod]

Wykładniczą funkcją tworzącą wielomianów Hermite’a jest

Innymi słowami – jeśli rozwiniemy

w szereg Maclaurina względem zmiennej współczynnikiem przy będzie

Wykresy pierwszych czterech wielomianów

[edytuj | edytuj kod]
Wykres pierwszych czterech wielomianów Hermite’a

Własności wielomianów Hermite’a

[edytuj | edytuj kod]
  • jest wielomianem -tego stopnia.

czyli dla parzystego jest funkcją parzystą, a dla nieparzystego – funkcją nieparzystą.

czyli wielomiany Hermite’a tworzą układ wielomianów ortogonalnych z funkcją wagową

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. wielomiany Hermite’a, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leonard I. Schiff, Mechanika kwantowa, PWN, Warszawa 1977, s. 73.