Wiktor Zygmunt Przedpełski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktor Zygmunt Przedpełski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1891
Krasne

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1941
Nowy Jork

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 4 marca 1928
do 30 sierpnia 1930

Przynależność polityczna

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia
Wiktor Zygmunt Przedpełski

Wiktor Zygmunt Przedpełski, ps. Kwaśniewski, Pełczyński (ur. 3 czerwca 1891 w Krasnem, zm. 5 sierpnia 1941 w Nowym Jorku) – plutonowy pospolitego ruszenia Wojska Polskiego[1], działacz socjalistyczny i niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, inżynier chemik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 czerwca 1891 w Krasnem, w ówczesnym powiecie ciechanowskim guberni płockiej, w rodzinie Jana Adolfa (1859–1944) i Zenobii Petroneli z Krygierów (1865–1945)[1][2]. Był bratem Bolesława, senatora V kadencji. W 1908 zdał maturę w Szkole Realnej Witolda Wróblewskiego w Warszawie, po czym wstąpił na Wydział Chemii Szkoły Politechnicznej we Lwowie, gdzie w 1924 uzyskał tytuł inżyniera.

Od 1907 należał do PPS-Lewicy. W 1914 aresztowany na terenie Królestwa Polskiego i zesłany do guberni tobolskiej. W latach 1917–1919 działał w polskim ruchu niepodległościowym na terenie Rosji i służył w Dywizji Syberyjskiej[1].

W 1919 wrócił z zesłania, walczył jako ochotnik w walkach o Lwów. W styczniu 1920 został prezesem Wydziału (zarządu) Towarzystwa Bratniej Pomocy Słuchaczów Politechniki we Lwowie. Współorganizował Polską Organizację Wojskową na Górnym Śląsku, następnie był inspektorem POW. Uczestniczył w powstaniach śląskich. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał 20 ha ziemi w Jelnej[3]. Pełnił funkcję prezesa Związku Osadników[4].

W 1928 wstąpił do BBWR wraz ze Zjednoczeniem Pracy Miast i Wsi i od tego samego roku do 1930 pełnił z okręgu Grodno mandat posła na Sejm II kadencji.

Pełnił funkcję wiceprezesa rady nadzorczej założonych w 1923 Zakładów Chemicznych „Kutno”. Zasiadał w radzie głównej Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu. Był prezesem Polskiego Związku Organizacji i Kółek Rolniczych, Państwowych Zakładów Przemysłowo-Zbożowych, Polskiego Związku Bekonowego (od 1934 Polski Związek Eksporterów Bekonu i Artykułów Zwierzęcych) od 18 stycznia 1933 oraz Polskiego Eksportu Spirytusu i Wódek. Był twórcą Towarzystwa Handlu Międzynarodowego „Dal” SA. W 1934 był przewodniczącym zespołu nadzorców sądowych nad koncernem hutniczym „Wspólnota Interesów”, a potem prezesem rady nadzorczej przedsiębiorstwa.

1 lipca 1928 został członkiem zarządu głównego założonego wówczas Związku Sybiraków[5]. Członek Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych od 1934 roku[6], radca Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach w 1935 roku[7].

Podczas II wojny światowej przebywał na emigracji w Rumunii, we Francji i od lutego 1940 w USA. Był członkiem Rady Głównej Zrzeszenia Uchodźców Wojennych z Polski w Stanach Zjednoczonych.

Zmarł w Nowym Jorku. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 141-1-17)[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Olgą z domu Ratiani miał syna Czesława (ur. 24 grudnia 1915), a z drugą - Lidią z domu Starkmeth - synów Jana (ur. 21 czerwca 1925) i Tadeusza (ur. 31 maja 1927)[3].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Wiktor Zygmunt Przedpełski (1891–1941) [online], kielakowie.com [dostęp 2023-01-30].
  3. a b Kolekcja ↓, s. 2.
  4. a b Kolekcja ↓, s. 3.
  5. Ze zjazdu sybiraków. „Kurier Warszawski”. Nr 181, s. 4, 2 lipca 1928. 
  6. Sprawozdanie Centralnego Towarzystwa Organizacyj i Kółek Rolniczych w Warszawie za 1934/5 Rok, Warszawa 1935, s. 17.
  7. M.P. z 1935 r. nr 71, poz. 100.
  8. Cmentarz Stare Powązki: PRZEDPEŁSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-01-30].
  9. M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 707.
  10. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]