Wilhelm Schmidt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wilhelm Schmidt

Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1868 Hörde
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1954 Fryburg
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	werbiści
Prezbiterat	1892
Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm Schmidt (ur. 16 lutego 1868 w Hörde (obecnie dzielnica Dortmundu), zm. 10 lutego 1954 we Fryburgu)^[1] – austriacki ksiądz katolicki (werbista), lingwista, antropolog i etnolog^[1][2].

W 1883 wstąpił do seminarium misyjnego w Steylu (Niderlandy), gdzie studiował filozofię i teologię, a następnie otrzymał święcenia kapłańskie w 1892^[2]. Po święceniach przez rok pracował w szkole Świętego Krzyża w Nysie, a następnie w latach 1893–1895 studiował lingwistykę na uniwersytetach w Berlinie i Wiedniu^[3].

Spędził wiele lat studiując języki w różnych częściach świata. Jego wczesne prace dotyczyły języków mon-khmerskich w Azji Południowo-Wschodniej oraz języków Oceanii i Australii^[4].

W roku 1906 założył ukazujące się nadal czasopismo naukowe Anthropos poświęcone studiom etnologicznym i językoznawczym^[2].

Jego grób znajduje się w klasztorze St. Gabriel w Mödling, niedaleko Wiednia^[2].

Konkluzja jego studiów doprowadziła go do postawienia hipotezy o istnieniu szerszej rodziny języków austronezyjskich^[5]. Schmidtowi udało się udowodnić, że języki mon-khmerskie mają wewnętrzne powiązania z innymi językami mórz południowych, co było jednym z ważniejszych odkryć na polu lingwistyki.

Zainspirowany dokonaniami Andrew Langa i jego teorią na temat pramonoteizmu, uważał monoteizm za pierwotną formę religii^[6]. Źródłem pierwotnej religii było praobjawienie, pierwszą przyczyną świata. Schmidt uważał, że ówcześnie żyjące ludy zbieracko-łowieckie są najbliższe swą formą pierwotnemu ludowi.

Był twórcą kierunku w etnologii zwanego szkołą kulturowo-historyczną^[7].

Uważał, że u początków ludzkości istniały trzy podstawowe kręgi kulturowe:

• egzogamiczno-monogamiczny (m.in. Pigmeje),
• egzogamiczno-totemiczny krąg południowy (m.in. Hotentoci, Buszmeni),
• egzogamiczny krąg równoprawny północny (m.in. Jakuci, Czukcze).