Wodorowęglany – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jon wodorowęglanowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) addyt. hydroksydodioksydowęglan(1−) wodor. wodoro(trioksydowęglan)(1−) Inne nazwy i oznaczenia półsyst. jon wodorowęglanowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	HCO− 3
Masa molowa	61,02 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	71-52-3
PubChem	769
SMILES C(=O)(O)[O-]
Multimedia w Wikimedia Commons

Wodorowęglany – grupa związków chemicznych, wodorosoli kwasu węglowego.

Wodorowęglany dysocjują w wodzie na kationy metali (np. K) lub kation amonowy (NH) oraz na aniony wodorowęglanowe (HCO−
3), np.:

KHCO
3 → K+
+ HCO−
3 (dysocjacja wodorowęglanu potasu)

NH
4HCO
3 → NH+
4 + HCO−
3 (dysocjacja wodorowęglanu amonu)

Jony HCO−
3 w roztworze wodnym współistnieją w równowadze chemicznej z na ogół niewielką ilością anionów węglanowych (CO2−
3):

HCO−
3 + H
2O ⇄ CO2−
3 + H
3O+
,

a powstające w reakcji hydrolizy jony H
3O+
nadają roztworom wielu wodorowęglanów odczyn kwaśny.

Stałe wodorowęglany ulegają termicznemu rozkładowi do węglanów.

• Wodorowęglan amonu (NH
  4HCO
  3) – podczas ogrzewania wodorowęglanu amonu następuje reakcja:

NH
4HCO
3 → NH
3↑ + CO
2↑ + H
2O↑

• Wodorowęglan wapnia (Ca(HCO
  3)
  2) – występuje w tzw. zjawiskach krasowych
• Wodorowęglan sodu (NaHCO
  3) – zwany sodą oczyszczoną, główny składnik proszku do pieczenia – stosowany jako środek spulchniający i pianotwórczy oraz dodatek wywołujący musowanie wody, gdyż wydziela duże ilości CO
  2:

2NaHCO
3 → Na
2CO
3 + H
2O + CO
2

Powstałe gazy wydostając się z ciasta powodują wzrost wypieku.