Województwo gorzowskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Województwo gorzowskie

— województwo —
1975–1998
Państwo	Polska
Data powstania	1 czerwca 1975
Data likwidacji	31 grudnia 1998
Siedziba wojewody i sejmiku	Gorzów Wielkopolski
Powierzchnia (1998)	8 484 km²
Populacja (31.12.1998) • liczba ludności	514 300
• gęstość	61 os./km²
Tablice rejestracyjne	GO, GW, GR
Położenie na mapie Polski

Województwo gorzowskie – jedno z 49 województw istniejących w Polsce w latach 1975–1998. Siedzibą jego władz był Gorzów Wielkopolski. Zlokalizowane w zachodniej części kraju, graniczyło z 5 województwami: od północy ze szczecińskim i koszalińskim, od wschodu z pilskim i poznańskim, a od południa z zielonogórskim. Zachodnia granica województwa stanowiła granicę państwową do 3 października 1990 z Niemiecką Republiką Demokratyczną, później z Republiką Federalną Niemiec.

Według danych na 31 grudnia 1998 zajmowało obszar o powierzchni 8 484 km² (10 miejsce w Polsce), licząc 514 300 mieszkańców. W 1998 było podzielone na 38 gmin, a na jego terenie funkcjonowały 22 miasta.

W latach 1946–1950 obszar przyszłego województwa gorzowskiego znajdował się w granicach województwa poznańskiego, a przez następne ćwierć wieku (lata 1950–1975) w granicach dawnego województwa zielonogórskiego. Po reformie administracyjnej z 1975, z północnej części zielonogórskiego, dwóch powiatów województwa szczecińskiego (myśliborskiego i choszczeńskiego) oraz gminy Międzychód (woj. poznańskie) utworzono województwo gorzowskie. Od 1 stycznia 1999, 14 miast i 25 gmin weszło w skład województwa lubuskiego, 7 miast i 11 gmin do zachodniopomorskiego, a 1 miasto i 2 gminy do wielkopolskiego.

Miasta województwa gorzowskiego według stanu na 31 grudnia 1998:

1. Gorzów Wielkopolski – 126 019 mieszkańców
2. Międzyrzecz – 20 155 mieszkańców
3. Słubice – 17 637 mieszkańców
4. Kostrzyn – 17 300 mieszkańców
5. Choszczno – 16 053 mieszkańców
6. Barlinek – 15 134 mieszkańców
7. Dębno – 14 405 mieszkańców
8. Myślibórz – 12 676 mieszkańców
9. Międzychód – 11 224 mieszkańców
10. Drezdenko – 10 600 mieszkańców
11. Skwierzyna – 10 477 mieszkańców
12. Strzelce Krajeńskie – 10 299 mieszkańców
13. Sulęcin – 10 071 mieszkańców
14. Witnica – 6800 mieszkańców
15. Rzepin – 6500 mieszkańców
16. Ośno Lubuskie – 3750 mieszkańców
17. Dobiegniew – 3200 mieszkańców
18. Recz – 3000 mieszkańców
19. Pełczyce – 2700 mieszkańców
20. Drawno – 2400 mieszkańców
21. Trzciel – 2300 mieszkańców
22. Lubniewice – 2000 mieszkańców

Na mocy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz.U. z 1990 r. nr 21, poz. 123), na obszarze województwa gorzowskiego utworzono 6 rejonowych organów rządowej administracji ogólnej, zrzeszających po kilka gmin:

1. Urząd Rejonowy w Choszcznie – dla gmin: Bierzwnik, Choszczno, Dobiegniew, Drawno, Krzęcin, Pełczyce i Recz
2. Urząd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim – dla gmin: Bogdaniec, Deszczno, Drezdenko, Kłodawa, Krzeszyce, Lubiszyn, Santok, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Witnica i Zwierzyn oraz miast Gorzów Wielkopolski i Kostrzyn
3. Urząd Rejonowy w Międzychodzie – dla gmin: Miedzichowo, Międzychód, Przytoczna i Pszczew
4. Urząd Rejonowy w Międzyrzeczu – dla gmin: Bledzew, Lubniewice, Międzyrzecz, Skwierzyna, Sulęcin i Trzciel
5. Urząd Rejonowy w Myśliborzu – dla gmin: Barlinek, Boleszkowice, Dębno, Myślibórz i Nowogródek Pomorski
6. Urząd Rejonowy w Słubicach – dla gmin: Górzyca, Ośno Lubuskie, Rzepin, Słońsk i Słubice

• 1975–1988: Stanisław Nowak (PZPR)
• 1988–1991: Krzysztof Zaręba (SD)
• 1991–1992: Wacław Niewiarowski (PSL „Solidarność”)
• 1992–1995: Zbigniew Pusz (ZChN)
• 1995–1997: Zbigniew Faliński (SLD/SdRP)
• 1998–1998: Jerzy Ostrouch (AWS)

• Reforma administracyjna w Polsce (1975)
• Podział administracyjny Polski (1975–1998)
• Reforma administracyjna w Polsce (1999)
• Województwo zielonogórskie (1950–1975)
• Województwo zielonogórskie (1975–1998)
• Województwo lubuskie