Wolfgang Becker – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wolfgang Becker
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1954
Hemer

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 2024
Berlin

Zawód

reżyser, scenarzysta

Lata aktywności

1988–2024

Multimedia w Wikimedia Commons

Wolfgang Becker (ur. 22 czerwca 1954 w Hemer, zm. 12 grudnia 2024 w Berlinie[1]) – niemiecki reżyser i scenarzysta filmowy. Najbardziej znany na arenie międzynarodowej ze swojego filmu Good bye, Lenin! (2003).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1954 w miasteczku Hemer, położonym w Nadrenii Północnej-Westfalii na zachodzie Niemiec. Studiował germanistykę, historię i amerykanistykę na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie. W 1980 rozpoczął studia w berlińskiej Niemieckiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej (DFFB)[2]. Już w 1983 zaczął pracować jako asystent operatora i operator na planie filmów fabularnych i krótkometrażowych[3].

Jego debiut fabularny Motyle (1988) był też filmem dyplomowym. Becker zdobył za niego Złotego Lamparta na MFF w Locarno oraz studenckiego Oscara. Kolejna fabuła reżysera, Dziecięce zabawy (1992), przyniosła mu nagrody na MFF w Locarno i Monachium[4].

W 1994 razem ze swoimi przyjaciółmi - znanym reżyserem Tomem Tykwerem oraz producentami Stefanem Arndtem i Danim Levim - założył wytwórnię filmową X Filme Creative Pool[5]. W wyniku tej współpracy powstał następny film Beckera, Życie to plac budowy (1997), którego Tykwer był współscenarzystą. Film nagrodzono m.in. na 47. MFF w Berlinie i na MFF w Valladolid[4].

Becker odniósł jak dotąd największy sukces wielokrotnie nagradzaną komedią Good bye, Lenin! (2003). Obraz ten zdobył m.in. Europejską Nagrodę Filmową dla najlepszego filmu roku, nominację do Złotego Globu dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, Cezara i Goyę dla najlepszego filmu europejskiego, a także wyróżnienia na 53. MFF w Berlinie i na MFF w Locarno[6]. Film rozpoczął modę w niemieckim kinie na poruszanie tematów z XX-wiecznej historii kraju. Był też punktem zwrotnym w karierze głównego aktora Daniela Brühla[7] oraz przywrócił do łask nieco zapomnianą NRD-owską aktorkę Katrin Saß.

Brühl zagrał również główną rolę w najnowszym filmie reżysera, Kaminski i ja (2015), adaptacji bestsellerowej powieści Daniela Kehlmanna. Aktor wcielił się tu w rolę ambitnego dziennikarza, który pragnie odnieść sukces dzięki publikacji biografii sławnego malarza. Relacja, która połączy go z żyjącym w odosobnieniu legendarnym artystą, granym przez Jespera Christensena, okaże się wyjątkowa[8].

Becker zasiadał w jury konkursu głównego na 61. MFF w Wenecji (2004).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Reżyser i scenarzysta

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ „Good Bye, Lenin“-Regisseur: Wolfgang Becker gestorben [online], Der Tagesspiegel Online, 13 grudnia 2024 [dostęp 2024-12-13] (niem.).
  2. ↑ Wolfgang Becker. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2018-02-11]. (pol.).
  3. ↑ Wolfgang Becker. Ale Kino+. [dostęp 2017-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-31)]. (pol.).
  4. ↑ a b Wolfgang Becker: Awards. IMDb. [dostęp 2017-12-31]. (ang.).
  5. ↑ Wolfgang Becker. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2018-02-11]. (pol.).
  6. ↑ Good Bye Lenin!: Awards. IMDb. [dostęp 2017-12-31]. (ang.).
  7. ↑ 10 great German films of the 21st century. BFI. [dostęp 2017-12-31]. (ang.).
  8. ↑ Kaminski i ja. Kino Muranów. [dostęp 2018-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-12)]. (pol.).
  9. ↑ Wolfgang Becker. IMDb. [dostęp 2017-12-31]. (ang.).
  10. ↑ Wolfgang Becker. Filmweb. [dostęp 2017-12-31]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wolfgang_Becker&oldid=75552788”