Wyścig Pokoju 1951 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyścig Pokoju 1951

1950 1952
Data	30 kwietnia-9 maja 1951
Etapów	9
Dystans	1535 km
Czas zwycięzcy	45h 42’47’’ (33,579 km/h)
Zgłoszenia	71 kolarzy
Ukończyło wyścig	48 kolarzy
Podium
Pierwsze miejsce	Kaj Allan Olsen
Drugie miejsce	Lothar Meister I
Trzecie miejsce	Francesco Ferri
Pozostałe klasyfikacje
Drużynowa	Czechosłowacja

IV edycja Wyścigu Pokoju (fr. Course de la Paix) miała miejsce między 30 kwietnia i 9 maja 1951 roku. Wyścig odbywał się na trasie z Pragi do Warszawy i miał długość 1544 km. W klasyfikacji indywidualnej zwyciężył Duńczyk Kaj Allan Olsen. W klasyfikacji drużynowej zwyciężyła drugi raz z rzędu reprezentacja Czechosłowacji. Sędzią głównym wyścigu był Karel Tocl z Czechosłowacji.

W wyścigu udział wzięło 71 kolarzy, spośród których 48 dotarło do mety w Warszawie. Byli oni członkami 12 zespołów. Po raz pierwszy w wyścigu udział wzięli kolarze z reprezentacji Włoch (rok wcześniej jechali włoscy kolarze w reprezentujący Triest). Reprezentacje Francji, Finlandii i Włoch zostały wystawione przez robotnicze związki sportowe: francuski FSGT, fiński TUL oraz włoski UISP. Wszystkie drużyny składały się z 6 zawodników. Wyjątkiem był zespół Polaków z Francji złożony z pięciu kolarzy.

BUŁGARIA				WĘGRY
1	Miłko Rusew	4	Dimityr Bobczew	37	János Ötvös	40	Ferenc Kiss
2	Ilija Wełczew	5	Petyr Georgiew	38	József Kiss-Dala	41	Gyula Sere
3	Stefan Iwanow	6	Dimityr Kolew	39	Béla Bartusek	42	Tibor Vida
DANIA				NIEMIECKA REPUBLIKA DEMOKRATYCZNA
7	Benny Hansen	10	Wedell Østergaard	43	Paul Dinter	46	Lothar Meister I
8	Gunnar Røpke	11	Knud Jensen	44	Rudi Fensl	47	Bernhard Trefflich
9	Kaj Allan Olsen	12	Henning Kjær	45	Horst Gaede	48	Werner Weber
FINLANDIA (TUL)				RUMUNIA
13	Veikko Kasslin	16	Onni Niemi	49	Marin Niculescu	52	Nicolae Maxim
14	O. Arenius	17	E. Käenaho	50	Ervant Norhadian	53	Dumitru Pantazescu
15	Lennart Mäkilä	18	Sulo Punkinen	51	Constantin Șandru	54	J. Jonita
FRANCJA (FSGT)				WOLNE TERYTORIUM TRIESTU (drużyna robotnicza)
19	Raymond Colliot	22	Maurice Lacroix	55	Livio Zanolla	58	… Rebula[1]
20	Eugène Dieudegard	23	Charles Lobre	56	Giuliano Donadell	59	… Spinelli[1]
21	E. Rochart	24	E. Pierle	57	Enrico Sossi	60	Giuseppe Bordon
POLONIA FRANCUSKA				POLSKA
25	Feliks Klabiński	28	Edward Kulczycki	61	Józef Kapiak	64	Henryk Hadasik
26	Bronisław Klabiński	29	Stanisław Gnoiński	62	Wacław Wójcik	65	Władysław Klabiński
27	Henryk Wesoły	30	numer nieprzydzielony	63	Wacław Wrzesiński	66	Lucjan Pietraszewski
WŁOCHY (UISP)				CZECHOSŁOWACJA
31	Alberto Ferri	34	… Puppo[1]	67	Jan Veselý	70	Zdeněk Šrámek
32	Francesco Parisini	35	E. Picona	68	Vlastimil Ružička	71	Jan Kněžourek
33	… Ponzin[1]	36	… Gori[1]	69	Stanislav Svoboda	72	Milan Perič

4. edycja Wyścigu Pokoju liczyła dziewięć etapów i rozpoczynała się w Pradze, a kończyła w Warszawie. Pierwszych pięć etapów prowadziło przez terytorium Czechosłowacji. Szósty etap rozpoczynał się w Ostrawie i kończył w Katowicach. Pozostałe trzy etapy w całości rozgrywane były na terenie Polski. Najdłuższym etapem był, liczący 222 km, III etap z Czeskich Budziejowic do Brna. Niewiele krótszy był również VIII etap z Wrocławia do Łodzi. Najkrótszym etapem był etap V z Gottwaldova^[2] do Ostrawy liczący 127 km.

W 1951 r. zmieniono nieco zasady regulaminu. Od tej pory przewidywał on, że w wyścigu może wziąć udział tylko jedna drużyna z każdego państwa to jest 6 zawodników zgłoszonych imiennie przez zainteresowane Związki Kolarskie lub Organizacje Sportu Robotniczego^[3]. Dzięki temu wyścig mógłby zostać uznany przez UCI i wprowadzony do międzynarodowego kalendarza kolarskiego. W dalszym ciągu obowiązywały jednak surowe przepisy dotyczące naprawy roweru i pomocy przy jego naprawie. Dodatkowo ustalono, że poza żółtą koszulką, w której będzie jechał lider indywidualny wyścigu, także kolarze jadący w drużynie, która przewodzi w klasyfikacji drużynowej, będą jechali w białych koszulkach.

4. edycja wyścigu została zdominowana przez Duńczyka Kaja Allana Olsena, którego wspierali koledzy z zespołu Gunnar Røpke i Wedell Østergaard. Żółtą koszulkę lidera wywalczył na III etapie z Czeskich Budziejowic do Brna i utrzymał do mety w Warszawie, wygrywając cały wyścig z przewagą 8'31". Do jego wygranej przyczyniło się również zwycięstwo na VI etapie z Ostrawy do Katowic. Drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, co było niespodzianką, zajął reprezentant NRD Lothar Meister.

W klasyfikacji drużynowej po raz drugi z rzędu zwyciężyła reprezentacja Czechosłowacji, której członkowie Vlastimil Růžička i Jan Veselý wygrali w sumie sześć etapów. Drugie miejsce zajęła reprezentacja NRD, minimalnie wyprzedzając Węgrów. Polska została sklasyfikowana na piątym miejscu, a Polonia Francuska na dziewiątym miejscu.

Pierwszy etap 4. edycji okazał się szczęśliwy dla reprezentantów Polski. Niedaleko przed metą od peletonu oderwał się Wacław Wójcik, który postanowił rozstrzygnąć losy etapu samotną ucieczką. Ruszył za nim reprezentant NRD Horst Gaede. Przez jakiś czas uciekali razem, jednak o losie etapu zadecydował przypadek. W pewnym momencie przed prowadzącą dwójkę kolarzy wyskoczył mały piesek. Wójcikowi udało się go ominąć, ale Niemiec nie miał tyle szczęścia i się przewrócił. Polak skorzystał z tej okazji i wygrał etap. Niemiec nie znalazł się nawet w pierwszej dziesiątce. Peleton na metę przyprowadził Francuz E. Rochart, trzecie miejsce zajął inny reprezentant NRD Lothar Meister, a czwarty Duńczyk Kaj Allan Olsen. W klasyfikacji drużynowej pierwszymi liderami wyścigu została reprezentacja Polski.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Wacław Wójcik	5:01,17
2.	E. Rochart	+0,18
3.	Lothar Meister I	+0,18
4.	Kaj Allan Olsen	+0,18
5.	Stefan Iwanow	+0,19
6.	Tibor Vida	+0,20
7.	O. Arenius	+0,21
8.	Béla Bartusek	+0,21
9.	E. Picona	+0,21
10.	Dimityr Bobczew	+0,21

Drugi etap 4. edycji Wyścigu Pokoju to bardzo dobra jazda Bułgarów. W pierwszej czwórce znalazło się ich trzech, a rozdzielił ich tylko Duńczyk Wedell Østergaard, który przyjechał drugi. Zwycięzcą etapu został Miłko Rusew. Trzeci na mecie był Ilija Wełczew. Ta trójka osiągnęła przewagę blisko trzech i pół minuty nad kolejnymi kolarzami. Dzięki temu liderem wyścigu został Rusew. Świetna jazda Bułgarów zaowocował prowadzeniem w klasyfikacji drużynowej wyścigu. Miłko Rusew został pierwszym Bułgarem, który wygrał etap w Wyścigu Pokoju i pierwszym, który został jego liderem. Dotychczasowy lider wyścigu Wacław Wójcik został sklasyfikowany na miejscach 22-38. ze stratą sześciu minut i dziewiętnastu sekund do zwycięzcy.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Miłko Rusew	4:37,21
2.	Wedell Østergaard	+0,00
3.	Ilija Wełczew	+0,06
4.	Dimityr Kolew	+3,24
5.	Jan Kněžourek	+3,28
6.	Tibor Vida	+3,31
7.[4]	Vlastimil Růžička	+4,24
7.	Paul Dinter	+4,24
7.	Kaj Allan Olsen	+4,24
7.	Władysław Klabiński	+4,24

Trzeci, najdłuższy etap 4. edycji Wyścigu Pokoju, jak się później okazało, był bardzo istotny dla ostatecznych wyników wyścigu. Na tym etapie wreszcie uaktywnili się jedni z faworytów do zwycięstwa Czechosłowacy Jan Veselý i Vlastimil Růžička, którzy rozerwali peleton i w takiej właśnie kolejności minęli linię mety, wyprzedzając kolejnych sześciu uczestników ucieczki. Wśród nich znajdował się nowy lider wyścigu Duńczyk Kaj Allan Olsen. Z Polaków bardzo dobrze zaprezentował się debiutujący w wyścigu Henryk Hadasik, który przyjechał w grupie kolarzy, tuż za zwycięzcami i został wiceliderem. W klasyfikacji drużynowej pierwsze miejsce przejęła reprezentacja Czechosłowacji.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Jan Veselý	6:41,30
2.	Vlastimil Růžička	+0,00
3.	József Kiss-Dala	+0,05
4.[4]	Kaj Allan Olsen	+0,06
4.	Henryk Hadasik	+0,06
4.	Giuseppe Bordon	+0,06
7.[4]	Alberto Ferri	+0,07
7.	Gyula Sere	+0,07
9.	Lothar Meister I	+0,31
10.	Constantin Șandru	+0,50

Czwarty etap 4. edycji wyścigu pokoju zakończył się finiszem dużej grupy. Najszybszym był tym razem Vlastimil Ružička z Czechosłowacji, a na kolejnych miejscach sklasyfikowano całą grupę zawodników. Lider wyścigu Duńczyk Kaj Allan Olsen jechał czujnie i pilnował obydwu kolarzy z Czechosłowacji i ukończył etap w tym samym czasie co zwycięzca. Niestety, dla polskich kibiców, po tym etapie pozycję wicelidera stracił Henryk Hadasik, który zajął 26. miejsce i stracił blisko minutę do zwycięzcy. Spowodowało to spadek w klasyfikacji generalnej na szóstą pozycję. W klasyfikacji drużynowej na czele swoje miejsce utrzymała Czechosłowacja.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Vlastimil Ružička	4:04,26
2.[4]	Jan Veselý	+0,00
2.	Alberto Ferri	+0,00
2.	Stefan Iwanow	+0,00
2.	Rudi Fensl	+0,00
2.	Wedell Østergaard	+0,00
2.	Kaj Allan Olsen	+0,00
2.	Miłko Rusew	+0,00
2.	Wacław Wrzesiński	+0,00

Najkrótszy etap 4. edycji Wyścigu Pokoju zakończył się podobnie jak poprzedni finiszem z dużej około dwudziestoosobowej grupy kolarzy. Ponownie zwyciężył reprezentant Czechosłowacji Vlastimil Růžička Tuż za nim uplasowali się, jego rodak Jan Veselý i Duńczyk Kaj Allan Olsen, który pilnował swojej pozycji lidera wyścigu. W głównej grupie ze zwycięzcą przyjechało dwóch reprezentantów Polski Wacław Wrzesiński i Wacław Wójcik. W klasyfikacji drużynowej liderem była nadal reprezentacja Czechosłowacji.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Vlastimil Růžička	3:37,45
2.[4]	Jan Veselý	+0,00
2.	Kaj Allan Olsen	+0,00
2.	János Ötvös	+0,00
2.	Giuseppe Bordon	+0,00

Szósty etap, rozgrywany po dniu przerwy, przypieczętował triumf Kaja Allana Olsena w klasyfikacji generalnej 4. edycji Wyścigu Pokoju. Duńczyk zdecydował się na atak, a jego tempo wytrzymali początkowo tylko Lothar Meister z NRD i Ch. Lobre z Francji. Ostatecznie Olsen wygrał etap z przewagą dziesięciu sekund nad Niemcem. Francuz przyjechał trzeci tracąc blisko dwie i pół minuty. Kolejne miejsce zajęło czterech reprezentantów Czechosłowacji, którzy pomimo podejmowanych prób kontrataku stracili do Olsena ponad sześć minut. Razem z nimi w grupie przyjechało jeszcze siedmiu kolarzy, a wśród nich Polak Henryk Hadasik. W klasyfikacji drużynowej prowadzenie utrzymała Czechosłowacja.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Kaj Allan Olsen	5:47,23
2.	Lothar Meister I	+0,10
3.	Charles Lobre	+2,24
4.[4]	Vlastimil Růžička	+6,15
4.	Milan Perič	+6,15
4.	Jan Veselý	+6,15
4.	Stanislav Svoboda	+6,15
8.	Henryk Hadasik	+6,16
9.[4]	Bernhard Trefflich	+6,17
9.	Paul Dinter	+6,17
9.	Alberto Ferri	+6,17
9.	Gyula Sere	+6,17
9.	József Kiss-Dala	+6,17
9.	Wedell Østergaard	+6,17

Po tryumfie Kaja Allana Olsena na szóstym etapie losy zwycięstwa w wyścigu wydawały się rozstrzygnięte. Siódmy etap zakończył się finiszem dużej grupy i po raz kolejny w tej edycji wyścigu najszybszy okazał się reprezentant Czechosłowacji. Tym razem był to Jan Veselý, dla którego było to drugie zwycięstwo etapowe w tym Wyścigu Pokoju. 60 tysięcy polskich kibiców zgromadzonych na mecie we Wrocławiu ucieszył Wacław Wrzesiński, który zajął drugie miejsce. W klasyfikacji drużynowej liderami niezmiennie byli Czechosłowacy.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Jan Veselý	5:26,56
2.	Wacław Wrzesiński	+0,00
3.[4]	Kaj Allan Olsen	+0,00
3.	Vlastimil Růžička	+0,00
3.	Werner Weber	+0,00
3.	Wedell Østergaard	+0,00
7.	József Kiss-Dala	+0,01
8.	Władysław Klabiński	+0,02

Drugi najdłuższy etap 4. edycji Wyścigu Pokoju podobnie jak poprzedni zakończył się finiszem dużej grupy. I po raz kolejny swoją klasę w tym wyścigu potwierdzili reprezentanci Czechosłowacji. Trzecie etapowe zwycięstwo odniósł Vlastimil Růžička wyprzedzając Włocha Francesco Parisiniego. Jednak lider wyścigu Duńczyk Kaj Allan Olsen pilnował swoje pozycji i zakończył etap w pierwszej dziesiątce. Czechosłowacy potwierdzili swoją dominację w klasyfikacji drużynowej wyścigu.

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Vlastimil Růžička	6:54,03
2.	Francesco Parisini	+0,00
3.	Jan Veselý	+0,00
4.	Stanislav Svoboda	+0,01
5.	Lothar Meister I	+0,01
6.[4]	Wacław Wrzesiński	+0,03
6.	Gunnar Røpke	+0,03
6.	Kaj Allan Olsen	+0,03
9.[4]	Giuseppe Bordon	+0,04
9.	Wedell Østergaard	+0,04

Ostatni etap 4. edycji Wyścigu Pokoju zakończył się finiszem głównej grupy. I podobnie jak na poprzednim etapie zwycięzcą okazał się reprezentant Czechosłowacji Vlastimil Růžička. Mimo wszystko etap ten miał swoją dramaturgię. Niedaleko przed Warszawą w kraksie uczestniczył lider wyścigu Duńczyk Kaj Allan Olsen. Jednak otrzymał jedyną dozwoloną pomoc tzn. jego kolega z drużyny Wedell Østergaard oddał mu swój rower, dzięki czemu lider spokojnie dowiózł zwycięstwo w całym wyścigu do mety. Tryumf Ružički przypieczętował zwycięstwo reprezentacji Czechosłowacji w klasyfikacji drużynowej wyścigu. Na ostatnim etapie z niezłej strony pokazali się polscy kolarze, których trzech znalazło się w czołowej dziesiątce na mecie. W ogólnej ocenie jednak występ reprezentacji Polski nie był udany, gdyż najlepszy z Polaków Henryk Hadasik znalazł się poza czołową dziesiątką w klasyfikacji generalnej (na 11. miejscu).

L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Vlastimil Růžička	3:28,00
2.	Gunnar Røpke	+0,00
3.	Wacław Wrzesiński	+0,00
4.	Władysław Klabiński	+0,03
5.	Miłko Rusew	+0,04
6.	Milan Perič	+0,04
7.	Kaj Allan Olsen	+0,05
8.	Alberto Ferri	+0,05
9.	Jan Veselý	+0,05
10.	Henryk Hadasik	+0,06

Etap	Data	Start - meta	Długość (km)	Zwycięzca etapu	Czas Średnia prędkość	Lider	Lider drużynowy wyścigu
I etap	30 kwietnia	dookoła Pragi	165 km	Wacław Wójcik	5h 01'17" 32,9 km/h	Wacław Wójcik	Polska
II etap	1 maja	Praga - Czeskie Budziejowice	167 km	Miłko Rusew	4h 37'21" 36,3 km/h	Miłko Rusew	Bułgaria
III etap	2 maja	Czeskie Budziejowice - Brno	222 km	Jan Veselý	6h 41'30" 33,2 km/h	Kaj Allan Olsen	Czechosłowacja
IV etap	3 maja	Brno - Gottwaldov	140 km	Vlastimil Růžička	4h 04'26" 34,4 km/h
V etap	4 maja	Gottwaldov - Ostrawa	127 km	Vlastimil Růžička	3h 37'45" 31,7 km/h
VI etap	6 maja	Ostrawa - Katowice	180 km	Kaj Allan Olsen	5h 47'23" 30,9 km/h
VII etap	7 maja	Katowice - Wrocław	188 km	Jan Veselý	5h 26'56" 34,0 km/h
VIII etap	8 maja	Wrocław - Łódź	217 km	Vlastimil Růžička	6h 54'03" 31,6 km/h
IX etap	9 maja	Łódź - Warszawa	140 km	Vlastimil Růžička	3h 28'00" 41,3 km/h

Koszulka żółta

L.p.	Zawodnik	Czas/strata	L.p.	Zawodnik	Czas/strata
1.	Kaj Allan Olsen	45:42,47	25.	Ervant Norhadian	+1:03,54
2.	Lothar Meister I	+8,31	26.	Stanislav Svoboda	+1:04,39
3.	Alberto Ferri	+9,12	27.	Dimityr Kolew	+1:05,23
4.	József Kiss-Dala	+9,26	28.	Wedell Østergaard	+1:07,13
5.	Gyula Sere	+11,46	29.	Władysław Klabiński	+1:08,48
6.	Miłko Rusew	+13,27	30.	Stefan Iwanow	+1:11,47
7.	Constantin Șandru	+13,50	31.	Sulo Punkinen	+1:14,03
8.	Charles Lobre	+15,08	32.	Tibor Vida	+1:14,40
9.	Jan Veselý	+15,29	33.	Stanisław Gnoiński	+1:14,43
10.	Vlastimil Růžička	+17,08	34.	Dumitru Pantazescu	+1:15,55
11.	Henryk Hadasik	+19,55	35.	… Ponzin	+1:17,33
12.	Ilija Wełczew	+20,34	36.	Jan Kněžourek	+1:26,13
13.	Wacław Wójcik	+23,29	37.	Józef Kapiak	+1:26,19
14.	Paul Dinter	+24,53	38.	Lennart Mäkilä	+1:26,46
15.	Bernhard Trefflich	+25,55	39.	Horst Gaede	+1:31,43
16.	Rudi Fensl	+25,55	40.	Edward Kulczycki	+1:33,23
17.	Milan Perič	+31,20	41.	Werner Weber	+1:39,26
18.	Giuseppe Bordon	+33,14	42.	J. Jonita	+2:04,47
19.	Nicolae Maxim	+39,38	43.	Veikko Kasslin	+2:17,20
20.	János Ötvös	+47,59	44.	Gunnar Røpke	+2:31,56
21.	Wacław Wrzesiński	+50,59	45.	Henryk Wesoły	+2:33,06
22.	Ferenc Kiss	+51,53	46.	Feliks Klabiński	+2:33,46
23.	Dimityr Bobczew	+53,37	47.	Francesco Parisini	+4:00,04
24.	Zdeněk Šrámek	+58,08	48.	E. Käenaho	+6:31,03

Koszulka biała. Na wynik składa się rzeczywista suma czasów - bez bonifikat - trzech pierwszych zawodników drużyny na każdym etapie.

L.p.	Drużyna	Czas/strata	L.p.	Drużyna	Czas/strata
1.	Czechosłowacja	137:42,10	7.	Dania	+1:15,02
2.	Niemiecka Republika Demokratyczna	+12,06	8.	Włochy	+2:05,37
3.	Węgry	+12,17	9.	Polonia francuska	+3:10,01
4.	Bułgaria	+27,28	10.	Finlandia	+3:57,53
5.	Polska	+29,08		Francja	zdekompletowana
6.	Rumunia	+52,34		Wolne Terytorium Triestu	zdekompletowane

• Tuszyński Bogdan, Wyścig Pokoju 1948-1988, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Wyd. I, Warszawa, 1989, s. 60-70, ISBN 83-217-2662-3
• 4. edycja. museociclismo.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. Wyścigu Pokoju w serwisie www.museociclismo.it
• 4. edycja Wyścigu Pokoju w serwisie cyclingarchives.com
• IV Friedensfahrt 1951 Starterliste (Lista startowa 4. edycji Wyścigu Pokoju). [dostęp 2013-12-12]. (niem.).

Zobacz multimedia związane z tematem: Wyścig Pokoju