French
DeutschWyżnia Dzika Przełęcz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Wyżnia Dzika Przełęcz widoczna na lewo od Dzikiej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′44″N 20°08′35″E/49,178889 20,143056 | |
Wyżnia Dzika Przełęcz (słow. Zadné Divé sedlo) – przełęcz znajdująca się w masywie Dzikiej Turni, w głównej grani Tatr w słowackich Tatrach Wysokich. Wyżnia Dzika Przełęcz znajduje się bezpośrednio poniżej bloku szczytowego Dzikiej Turni i oddziela ją od znajdującej się nieco na północ Dzikiej Czuby. Na siodło Wyżniej Dzikiej Przełęczy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, taternikom umożliwia ona dogodne zejście z północnej grani Dzikiej Turni do Kotła pod Polskim Grzebieniem lub do Doliny Staroleśnej.
Wyżnia Dzika Przełęcz zwana była dawniej Południową Dziką Przełęczą. Pierwsze wejścia turystyczne na jej siodło miały miejsce podczas pierwszych przejść północnej grani Dzikiej Turni. Pierwszy drogą tą wszedł István Laufer 20 sierpnia 1908 r. Brak danych o pierwszym zimowym wejściu na Wyżnią Dziką Przełęcz[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.