Rówienkowa Przełęcz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rówienkowa Turnia, Krzesany Róg i Jaworowe Szczyty z Doliny Staroleśnej (podpisane formacje) | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość | 2230 m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Tatr | |
49°11′11,8″N 20°09′36,2″E/49,186611 20,160056 |
Rówienkowa Przełęcz (słow. Rovienkové sedlo, niem. Rovinkischarte, węg. Rovinki-horhos[1]) – głęboka przełęcz w głównej grani Tatr położona na wysokości 2230 m n.p.m., pomiędzy Rówienkową Turnią (Rovienková veža, 2272 m) a Krzesanym Rogiem (Kresaný roh, 2305 m). Po północno-zachodniej stronie przełęczy znajduje się dolina Rówienki (Rovienková dolina), a po południowo-wschodniej – Dolina Staroleśna (Veľká Studená dolina).
Na przełęcz nie wyprowadza żaden szlak turystyczny. Przejście przez Rówienkową Przełęcz jest dogodnym połączeniem dolin leżących po obu jej stronach. Było ono od dawna znane i używane przez myśliwych.
Pierwsze znane wejścia:
- latem – Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 30 sierpnia 1906 r.,
- zimą – Valter Delmár i Gyula Komarnicki, 18 marca 1916 r.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.