French
DeutschWybory prezydenckie we Francji w 2012 roku – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku odbyły się w niedziele 22 kwietnia oraz dwa tygodnie później 6 maja 2012. W pierwszej turze prezentowało się dziesięciu kandydatów, do drugiej zostało wyłonionych dwóch: François Hollande i Nicolas Sarkozy.
6 maja 2012 wybory wygrał socjalista[1] François Hollande, zdobywając 51,64% głosów (18 000 668 głosów)[2]. Nicolas Sarkozy zajmował urząd prezydencki do 15 maja 2012, po czym wycofał się z życia politycznego[3].
Kwalifikacje do pierwszej tury głosowania
[edytuj | edytuj kod]Aby móc zaprezentować się w pierwszej turze wyborów, kandydat musi zebrać podpisy co najmniej pięciuset osób demokratycznie wybranych na stanowisko w jakiejś instytucji publicznej. Istnieje we Francji około 47 000 mandatów odpowiadającym tym kryteriom, niemniej ze względu na możliwość łączenia mandatów, w rzeczywistości kandydaci muszą ubiegać się o poparcie pięciuset wśród 42 000 „wybranych”. Mogą to być burmistrzowie, radni, posłowie, senatorowie, członkowie Parlamentu Europejskiego[4]. 19 marca 2012 Rada Konstytucyjna zatwierdziła kandydatury dziesięciu kandydatów ubiegających się o urząd prezydenta Francji[5]. Corinne Lepage nie udało się zdobyć wystarczającej liczby głosów, a Dominique de Villepin, mimo zebranych podpisów, zrezygnował z ubiegania się o urząd[6].
Przebieg wyborów
[edytuj | edytuj kod]Terytoria zależne głosowały dzień przed metropolią, w sobotę 21 kwietnia 2012. Dyspozycja ta dotyczyła Antyli Francuskich, Saint-Pierre i Miquelon, Polinezji, jak i konsulatów usytuowanych w krajach kontynentu amerykańskiego, w tym na Hawajach.
22 kwietnia głosowały natomiast Francja metropolitalna, Gwadelupa, Majotta, Nowa Kaledonia, wyspy Wallis i Futuna i inne ambasady i konsulaty zagraniczne[7]
Frankofońskie media belgijskie i szwajcarskie podawały częściowe wyniki wyborów przed ustawową godziną 20, ze względu na inne legislacje dotyczące ciszy wyborczej panujące w tych dwóch krajach[8].
Frekwencja w I turze wyborów wyniosła 79,47%[2].
W ciągu dwóch tygodni, które dzieliły obie tury wyborów, kandydaci którzy nie przeszli do drugiej tury wypowiedzieli się na temat ewentualnego poparcia dla jednego z dwóch głównych kandydatów. Jean-Luc Mélenchon i Eva Joly od 22 kwietnia zajęli jednoznaczne stanowisko na rzecz François Hollande’a[9]. Zgodnie z przewidywaniami, Marine Le Pen ogłosiła 1 maja 2012, że odda głos nieważny (vote blanc)[10]; Nicolas Sarkozy mimo tego dołączył do swego programu niektóre z propozycji wyborczych Le Pen, by przyciągnąć jej elektorat[11]. Centrysta François Bayrou, mimo że historycznie bliższy jest prawicy (m.in. partii Sarkozy’ego), stwierdził podczas oczekiwanej konferencji prasowej, że on sam głosować będzie na Hollande’a[12].
Kandydaci
[edytuj | edytuj kod]
_001_(red%C3%A9coup%C3%A9).jpg)
.jpg)
.jpg)
Rezultaty
[edytuj | edytuj kod]I tura wyborów[13]
[edytuj | edytuj kod]| Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba | % zapisanych | % głosujących | |||||||
| Zapisani na listach wyborczych | 46 028 542 | ||||||||
| Głosujący | 36 584 399 | 79,48%[2] | |||||||
| głosy ważne | 35 883 209 | 77,96% | 98,08% | ||||||
| głosy nieważne | 701 190 | 1,52% | 1,92% | ||||||
| Niegłosujący | 9 444 143 | 20,52% | |||||||
| Wyniki kandydatów | |||||||||
| Nathalie Arthaud | Philippe Poutou | Jean-Luc Mélenchon | Eva Joly | François Hollande | Jacques Cheminade | François Bayrou | Nicolas Sarkozy | Nicolas Dupont-Aignan | Marine Le Pen |
| LO | NPA | FG | EELV | PS | S&P | MoDem | UMP-NC | DLR | FN |
| 202 548 głosów | 411 160 głosów | 3 984 822 głosy | 828 345 głosów | 10 272 705 głosów | 89 545 głosów | 3 275 122 głosy | 9 753 629 głosów | 643 907 głosów | 6 421 426 głosów |
| 0,56% | 1,15% | 11,10% | 2,31% | 28,63% | 0,25% | 9,13% | 27,18% | 1,79% | 17,90% |
II tura wyborów
[edytuj | edytuj kod]| Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba | % zapisanych | % głosujących | |||||||
| Zapisani na listach wyborczych | 46 066 307 | ||||||||
| Głosujący | 37 016 309 | 80,35%[2] | |||||||
| głosy ważne | 34 861 353 | 75,68% | 94,20% | ||||||
| głosy nieważne | 2 154 956 | 4,68% | 5,80% | ||||||
| Niegłosujący | 9 049 998 | 19,65% | |||||||
| Wyniki kandydatów | |||||||||
| François Hollande | Nicolas Sarkozy | ||||||||
| PS | UMP-NC | ||||||||
| 18 000 668 głosów | 16 860 685 głosów | ||||||||
| 51,64% | 48,36% | ||||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jego kandydatura uzyskała wsparcie następujących partii: Lewicowa Partia Radykalna, Ruch Obywatelski i Republikański, Pokolenie Ekologii, Mouvement unitaire progressiste, Homosexualités et socialisme, CAP21, Nouvel espace progressiste.
- ↑ a b c d elections.interieur.gouv.fr
- ↑ „Nicolas Sarkozy confirme son retrait de la vie politique”, www.la-croix.com, 7 maja 2012.
- ↑ „In a Political Ritual, Candidates Tour France in a Race for 500 Signatures”. New York Times.
- ↑ „10 na 10. Francja zna kandydatów na prezydenta”. tvn24.pl
- ↑ elections.lefigaro.fr
- ↑ L'organisation de l'élection présidentielle présente-t-elle des spécificités outre-mer ?. conseil-constitutionnel.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-27)]., www.conseil-constitutionnel.fr.
- ↑ leplus.nouvelobs.com, 22 kwietnia 2012.
- ↑ „Mélenchon et Joly appellent à voter Hollande”, lci.tf1.fr, 22 kwietnia 2012.
- ↑ „Après la décision de Marine Le Pen, le vote blanc sera scruté au second tour”, leparisien.fr, 3 maja 2012.
- ↑ Sarkozy reprend à Le Pen la „présomption de légitime défense”, www.francesoir.fr, 26 kwietnia 2012.
- ↑ La journée où François Bayrou a décidé de faire „le choix de François Hollande”, lemonde.fr, 3 maja 2012.
- ↑ www.conseil-constitutionnel.fr. [dostęp 2012-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-28)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Rada Konstytucyjna obowiązki związane z wyborami prezydenckimi. conseil-constitutionnel.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-23)].
- Badania opinii publicznej