Wydział Elektryczny Politechniki Wrocławskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Politechnika Wrocławska | |
Data założenia | 1949 |
---|---|
Państwo | |
Województwo | |
Adres | ul. Zygmunta Janiszewskiego 8 |
Dziekan | prof. dr hab. inż. Waldemar Rebizant |
Położenie na mapie Wrocławia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
51°06′37,231″N 17°03′34,751″E/51,110342 17,059653 | |
Strona internetowa |
Wydział Elektryczny (W-5) Politechniki Wrocławskiej – jednostka naukowo-dydaktyczna (jeden z 12 wydziałów) Politechniki Wrocławskiej, która powstała w 1949 roku poprzez wydzielenie z Wydziału Mechaniczno-Elektrotechnicznego, powstałego w 1945 roku. Według Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego należy do dyscypliny posiadającej kategorię „A”[1].
Wydział zatrudnia 84 nauczycieli akademickich[1], w tym:
9 z tytułem naukowym profesora
21 ze stopniem naukowym doktora habilitowanego
59 ze stopniem naukowym doktora
Struktura Wydziału
[edytuj | edytuj kod]- Katedra Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii – W5/K38
- Katedra Energoelektryki – W5/K36
- Katedra Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych – W5/K37
Władze Wydziału
[edytuj | edytuj kod]- Dziekan prof. dr hab. inż. Waldemar Rebizant
- Prodziekan ds. Studiów Stacjonarnych dr inż. Janusz Staszewski, prof. uczelni
- Prodziekan ds. Studiów Niestacjonarnych i Programów Międzynarodowych dr hab. inż. Robert Lis, prof. uczelni
- Prodziekan ds. Badań Naukowych i Rozwoju dr hab. inż. Mateusz Dybkowski
- Prodziekan ds. Studenckich i Promocji dr hab. inż. Piotr Serkies
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Obecnie wydział daje możliwość podjęcia nauki na trzech kierunkach Elektrotechnika, Automatyka i Robotyka oraz na kierunku Elektromobilność. Dodatkową formą kształcenia są studia podyplomowe, a także szkolenia mające na celu uzupełnianie wiedzy, aby nadążyć za nowościami technicznymi i technologicznymi.