French
DeutschZatoka Niemiecka – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Zdjęcie satelitarne zatoki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
Położenie na mapie Morza Północnego  | |
 55°10′N 6°30′E/55,166667 6,500000 | |
Zatoka Niemiecka (niem. Deutsche Bucht, niderl. Duitse Bocht, fryz. Dútske Bocht, duń. Tyske Bugt) – zatoka w południowo-wschodniej części Morza Północnego, na zachód od Półwyspu Jutlandzkiego. Wybrzeże zatoki należy do Danii, Niemiec (kraje związkowe Szlezwik-Holsztyn, Hamburg i Dolna Saksonia) i Holandii[1]. Wewnętrzna część zatoki, gdzie znajdują się estuaria rzek Łaby i Wezery, nosi nazwę Zatoki Helgolandzkiej[2].
Wzdłuż wybrzeża rozciąga się pas równin błotnych odsłanianych przez morze podczas odpływu, o szerokości od 10 do 30 km, od otwartego morza oddzielony przez archipelag Wysp Fryzyjskich (Morze Wattowe). Największy skok pływów obserwowany jest w okolicach Wilhelmshaven, gdzie sięga 4 m[2].
Na zatoce występują największe na Morzu Północnym roczne amplitudy temperatury wody powierzchniowej – od 3°C w lutym, do 17°C w sierpniu i wrześniu. Zasolenie wody w zatoce wynosi 32–34‰[2].
Przez zatokę przebiegają szlaki wodne wiodące do głównych niemieckich portów, jak i Kanału Kilońskiego, łączącego Morze Północne z Bałtykiem[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ KSNG: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. [dostęp 2019-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ a b c d Deutsche Bucht, [w:] Brockhaus Enzyklopädie Online [online], Brockhaus [dostęp 2019-06-03] (niem.).