Zatoki międzyjamiste – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zatoki opony twardej. Krąg żylny, wytworzony przez obie zatoki międzyjamiste i zatoki jamiste, widoczny w centralnej części ilustracji.

Zatoki międzyjamiste (łac. sinus intercavernosi) – w anatomii człowieka dwie zatoki opony twardej mózgowia, należące do grupy dolnej (przednio-dolnej) zatok[1][2]. Przebiegają poprzecznie, łącząc ze sobą prawą i lewą zatokę jamistą. Przednia zatoka międzyjamista, zwykle większa z nich, położona jest na przednim obwodzie dołu przysadki, a tylna zatoka międzyjamista – na jego tylnym obwodzie. Przysadka mózgowa jest więc otoczona kręgiem żylnym[1] (zatoką okrężną, zatoką Ridleya[3]), który tworzą od boków zatoki jamiste, a z przodu i tyłu zatoki międzyjamiste[1][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 367, ISBN 978-83-200-3257-4.
  2. Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 736, ISBN 978-83-200-3917-7.
  3. a b Bogusław Gołąb, Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974, s. 82.