French
DeutschZbigniew Bieżuński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 1948 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1965–1997 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | • 35 Pułk Desantowy |
| Stanowiska | • d-ca plutonu, d-ca kp |
| Odznaczenia | |
 | |
Zbigniew Bieżuński (ur. 1948 w Woli na Ziemi Olsztyńskiej[1][a], zm. 3 lipca 2022 w Brwinowie[3]) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych[4], były szef sztabu i dowódca Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Zbigniew Bieżuński, syn Jana Bieżuńskiego i Jadwigi z domu Siwek, urodził się w 1948 r. w Woli[2]. We wrześniu 1965 r. rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, którą ukończył w sierpniu 1969 r. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu, następnie na stanowisku dowódcy kompanii i oficera operacyjnego w sztabie 35 Pułku Desantowego z 7 Dywizji Desantowej w Gdańsku[1].
W 1974 r. był oficerem łącznikowym w Polskiej Jednostce Specjalnej na Bliskim Wschodzie. Od października 1975 r. do sierpnia 1978 r. studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, po ukończeniu których został skierowany do sztabu 7 Dywizji Desantowej, gdzie pełnił służbę w pionie operacyjnym. W kolejnych latach był adiunktem, a następnie kierownikiem Zakładu Działań Desantowych, Powietrzno – Morskich oraz Zakładu Strategiczno – Obronnego Akademii Sztabu Generalnego WP. W roku 1984 uzyskał stopień doktora nauk wojskowych[1].
W 1993 r. objął stanowisko szefa oddziału planowania szkolenia operacyjnego Sztabu Generalnego WP, następnie powierzono mu stanowisko szefa oddziału–zastępcy szefa sztabu Dowództwa Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (oddelegowany z MON do MSW). W 1994 r. został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu–zastępcy dowódcy NJW MSW, a od 8 grudnia 1995 r. piastował stanowisko dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW[2]. 22 stycznia 1996 r. objął stanowisko doradcy Ministra Spraw Wewnętrznych[2]. Zawodową służbę wojskową zakończył 31 lipca 1997 r. Pozostał w resorcie na stanowisku dyrektora Biura Spraw Obronnych MSWiA[5].
Awanse[5]
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – 1969
(...)
- generał brygady – 1995
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[6]
- Odznaka pamiątkowa Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW – 1995, ex officio
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Główne źródło podaje miejsce urodzenia jako Wola na Ziemi Olsztyńskiej co wskazuje na wieś w obecnej gminie Reszel. Natomiast z innego źródła można wskazać, że miejscem urodzenia prawdopodobnie może być Popowa Wola, gdzie ojciec Zbigniewa był od 1 marca 1948 nauczycielem w Publicznej Szkole Powszechnej w Popowej Woli (gmina Kobulty), a od 1 września 1949 nauczyciel i kierownik Szkoły Podstawowej w Popowej Woli[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 138.
- ↑ a b c d Jan Bieżuński – Cichociemny. Cichociemni elita dywersji, 2021-01-10. [dostęp 2020-12-28].
- ↑ Odszedł na wieczna wartę…. klubgiarp.pl. [dostęp 2022-09-01].
- ↑ Dr Zbigniew Bieżuński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-09-01].
- ↑ a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 138-139.
- ↑ Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 139.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.